بیرونیت/ گذر روزها بدون تعیین تکلیف مدیریت سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور، یکی از وضعیت‌های غیرقابل‌توجیه ماه‌های اخیر در بخش معدن را رقم زده است.
به گزارش بیرونیت، پس از جابه‌جایی مدیرعامل صبانور و نقل‌وانتقالات مدیریتی در ساختار وزارت صمت، انتظار می‌رفت گزینه نهایی ریاست این سازمان مهم ـ که ستونِ علمی و اکتشافی بخش معدن کشور است ـ سریع‌تر مشخص شود، اما سکوت وزارتخانه این پرسش را به‌وجود آورده که چرا رئیس جدید سازمان معرفی نمی‌شود؟
این بلاتکلیفی پرسش‌های فراوانی را دامن زده است:
آیا هیچ‌یک از گزینه‌ها برای وزارت صمت قابل‌قبول نیستند؟
آیا گزینه های مد نظر نمی پذیرند؟
یا برعکس، تعداد گزینه‌ها آن‌قدر زیاد است که تصمیم‌گیری را دشوار کرده؟
واقعیت این است که هیچ‌یک از این سناریوها رسماً تأیید نشده اما ترکیبی از آنها در فضای مدیریتی وزارت صمت دیده می‌شود.
از یک‌سو، سازمان زمین‌شناسی نهادی است که هر مدیر نمی‌تواند به‌راحتی آن را اداره کند؛ حساسیت‌های علمی، مسئولیت‌های حاکمیتی و نقش بنیادین در اقتصاد معدنی کشور، انتخاب رئیس این سازمان را به تصمیمی راهبردی تبدیل کرده است.
گفته می‌شود فهرست اولیه شامل افرادی چون رضا جدیدی، راضیه لک، علیرضا شهیدی و رضا شهبازی بوده است، اما هیچ‌یک هنوز به مرحله صدور حکم نهایی نرسیده‌اند.
برخی منابع می‌گویند برخی گزینه‌ها تمایل کافی برای پذیرش ندارند؛ برخی دیگر معتقدند اختلاف‌نظرها در سطح عالی وزارتخانه، زمان تصمیم‌گیری را طولانی کرده است.
از سوی دیگر، طولانی‌شدن این وضعیت بر کارکردهای سازمان اثر گذاشته است. نبود مدیر ثابت می‌تواند تصمیم‌گیری‌های کلیدی در حوزه اکتشاف، پروژه‌های زمین‌شناسی، تبادلات بین‌المللی و حتی تعامل با استانداری‌ها و بخش خصوصی را با وقفه همراه کند.
سازمانی که باید موتور محرک توسعه اکتشافات کشور باشد، اکنون در وضعیتی قرار گرفته که نه می‌تواند برنامه جدیدی را آغاز کند و نه می‌تواند قاطعانه درباره طرح‌های جاری تصمیم بگیرد.
مسئله مهم‌تر آن است که سکوت وزارت صمت نه‌تنها کمکی به فهم شرایط نمی‌کند، بلکه بر ابهامات می‌افزاید. یک سازمان بزرگ و تخصصی، نمی‌تواند برای مدت طولانی بدون فرمانده بماند؛ به‌خصوص در دوره‌ای که اکتشافات به‌عنوان نقطه آغاز زنجیره معدن، نقش حیاتی در تأمین مواد اولیه و تحقق اهداف برنامه هفتم دارد.
در نهایت، بلاتکلیفی مدیریتی در سازمان زمین‌شناسی نه نتیجه نبود گزینه است، نه کاملاً نتیجه تعدد گزینه‌ها؛ بلکه ترکیبی از عوامل سیاسی، مدیریتی و حتی شخصی است که روند انتخاب را کند کرده است.
فعالان بخش معدن از وزارت صمت انتظار دارند هرچه سریع‌تر با شفافیت و صراحت، این گره مدیریتی را باز کند و سازمان مهمی را که مسئول فهم علمی سرزمین است، از وضعیت انتظار خارج کند.
مطالب مرتبط
