به گزارش بیرونیت، این سکوت در حالی ادامه دارد که بسیاری از فعالان بخش معدن انتظار داشتند بالاترین مقام تخصصی این حوزه در دولت، به‌عنوان مرجع رسمی و فنی، به شفاف‌سازی داده‌ها و اصلاح برداشت‌های آماری بپردازد. قالیباف در سخنان خود درآمد دولت از معادن را «۶ همت» عنوان کرده بود؛ رقمی که به‌گفته کارشناسان با واقعیت‌های موجود در نظام مالیات‌ستانی و حقوق دولتی معادن تفاوت فاحشی دارد.

منابع رسمی و بخش خصوصی پیش‌تر رقم واقعی درآمد دولت از بخش معدن را چندین برابر این عدد اعلام کرده‌اند. بر اساس گزارش خانه معدن ایران، تنها مالیات شرکت‌های معدنی بورسی و غیربورسی بیش از ۲۵۰ هزار میلیارد تومان بوده و حقوق دولتی نیز به حدود ۸۰ هزار میلیارد تومان رسیده است. با احتساب سایر عوارض و درآمدهای مستقیم، عدد واقعی بسیار فراتر از آمار ارائه‌شده رئیس مجلس است.

از سوی دیگر، طرح موضوع «یارانه ۴۰ همتی گازوئیل برای معادن» نیز پرسش‌برانگیز است. بسیاری از معادن کوچک و متوسط کشور با کمبود انرژی روبه‌رو هستند و حتی در تأمین سوخت ماشین‌آلات معدنی خود نیز با محدودیت مواجه‌اند. از این‌رو کارشناسان معتقدند چنین اظهاراتی بدون اتکا به داده‌های واقعی، می‌تواند موجب برداشت‌های نادرست در افکار عمومی نسبت به بخش معدن شود.

در این میان، سکوت وجیه‌الله جعفری، به‌عنوان مقام عالی‌رتبه و سخنگوی تخصصی بخش معدن در دولت، به ابهامات دامن زده است. او نه به دفاع از آمار رسمی وزارتخانه پرداخته و نه روشنگری لازم را درباره مبانی این اعداد انجام داده است. این در حالی است که وزارت صمت می‌توانست با انتشار داده‌های رسمی و تطبیقی، از جایگاه بخش معدن در اقتصاد ملی دفاع کند.

بسیاری از ناظران این سکوت را نه از سر بی‌خبری بلکه نوعی احتیاط سیاسی می‌دانند. در شرایطی که فضای اقتصادی کشور متأثر از فشارهای بودجه‌ای و انتقادهای نهادهای قانون‌گذار است، شاید معاونت معدنی ترجیح داده از ورود به حاشیه‌های آماری پرهیز کند. اما در برابر این رویکرد محتاطانه، یک پرسش کلیدی باقی می‌ماند: آیا سکوت در برابر اطلاعات نادرست به معنای رضایت از تحریف واقعیت است؟

به گزارش بیرونیت، فعالان معدنی هشدار می‌دهند که تداوم چنین فضایی می‌تواند به تضعیف اعتماد میان دولت، مجلس و بخش خصوصی بینجامد. آنها تأکید دارند که شفافیت آماری و پاسخ‌گویی تخصصی، مهم‌ترین ابزار برای دفاع از جایگاه معدن در اقتصاد ملی است.

در نهایت، سکوت مردِ معدن در برابر پرسش‌های کلیدی، شاید مصلحت‌جویانه باشد، اما در عرصه عمومی، هر سکوتی معنایی دارد. در فضایی که اعداد و روایت‌ها از واقعیت فاصله می‌گیرند، تنها سخن صریح و مستند می‌تواند مرز میان آمار و باور را روشن کند.