۲- صنعت تملق ناخواسته تَسَری پیدا می‌کند؛

۳- مناسبات فردی بر سیستم‌سازی اولویت پیدا می‌کند؛

۴- افراد واژه‌هایی را به کار می‌برند که صاحبان سِمَت خوششان بیاید؛

۵- حفظ سِمَت بر کیفیت عملکرد مدیران اولویت پیدا می‌کند؛

۶- در ناخودآگاه افراد، راست‌گو نبودن حالت عادی پیدا می‌کند؛

۷- کسانی که توانایی، تخصص و شخصیت دارند، به حاشیه رانده می‌شوند؛

۸- دستیابی به سِمَت بسیار سهل می‌شود؛

۹- رؤیاپردازی و تخیلات جای تحلیل‌های مبتنی بر «Fact» را می‌گیرند؛

۱۰- افراد می‌آموزند ۱۰ درصد حقیقت را بگویند و ۹۰ درصد تزیین کنند؛

۱۱- حیله‌گری برای رسیدن به پول و سِمَت بسیار فعال می‌شود؛

۱۲- افراد می‌آموزند با واژه‌ها، حداقل برای مدتی می‌توانند دیگران را فریب دهند؛

۱۳- دسترسی به رانت بسیار راحت می‌شود؛

۱۴- فی‌البداهه‌بودن (Arbitrariness) قاعده می‌شود؛

۱۵- پیش‌بینی رفتار و افکار واقعی افراد، ناممکن می‌شود؛

۱۶- افراد در طول یک روز، بنا به ضرورت و نوع مخاطب، چند بار جهان‌بینی عوض می‌کنند؛

۱۷- وفای به عهد، معنای خود را از دست می‌دهد؛

۱۸- افراد، شخصیت واقعی خود را در لایه‌های تودرتو پنهان می‌کنند؛

۱۹- افراد در توجیه طرح‌هایی که کارآمدی ندارند، حرفه‌ای می‌شوند؛

۲۰- برنامه‌ریزی با موانع جدی روبه‌رو می‌شود؛

۲۱- به‌سختی می‌شود روی قول، سخن و دیدگاه افراد حساب کرد؛

۲۲- عمده نوآوری‌ها در حفظ سِمَت خود را نشان می‌دهند؛

۲۳- مسئولیت و اعتبار اظهارنظر کردن به‌شدت کاهش پیدا می‌کند؛

۲۴- موضوع کارآمدی صرفاً در سخنرانی‌ها و همایش‌ها مطرح می‌شود؛

۲۵- اهمیت ثانیه، دقیقه و زمان به حداقل می‌رسد؛

۲۶- کار جدی و درازمدت بسیار سخت می‌شود؛

۲۷- افراد خورجینی از شخصیت‌های مختلف در اختیار دارند که به تناسب شرایط، از شخصیت مناسب استفاده می‌کنند؛

۲۸- ارتقای افراد عمدتاً با سنجش میزان ارادت آن‌ها تعیین می‌شود؛

۲۹- کشورهای دیگر و بنگاه‌های خارجی به‌سختی می‌توانند با این جامعه به توافق پایدار برسند؛

۳۰- جامعه و کشور به‌تدریج اثرگذاری و مزیت نسبی خود را در سطح بین‌المللی از دست می‌دهند.

▫️«بیرونیت» نام یکی از کانی‌هاست که به پاس خدمات ابوریحان بیرونی به دانش کانی‌شناسی، در دنیا چنین نام‌گذاری شده است.

▫️بازنشر: بیرونیت