۲. مشکلات صنعت فولاد، به‌ویژه در حوزه آلیاژ و تولید، ناشی از تصمیمات نادرست و عدم مدیریت صحیح در گذشته است که منجر به بروز بحران‌هایی در صنایع مختلف شده است.

۳. این مشکلات شامل مسائل برق، گاز، آب و نوسانات ارزی است که همگی تحت تأثیر تحریم‌های اقتصادی قرار دارند و اثرات آن‌ها از زمان تصویب اولیه تحریم‌ها تاکنون ادامه دارد.

۴. صادرکنندگان مجبور هستند ارز را با نرخ پایین‌تر در مرکز مبادله بفروشند و با توجه به هزینه‌های تمام‌شده، سودآوری در این صنعت کاهش یافته و شرکت‌ها دچار ضرر می‌شوند.

۵. صنعت فولاد زمانی سودآور بود، اما اکنون در وضعیت زیان‌ده قرار دارد و در صورت ادامه این روند، ممکن است منجر به ورشکستگی و بیکاری در جامعه شود.

۶. آمار و ارقامی از میزان مصرف آب در صنعت فولاد اعلام می‌شود که بسیاری از آن‌ها دقیق نیست و به‌گونه‌ای وانمود می‌شود که مصرف آب در این صنعت زیاد است. ضمن اینکه صنعت فولاد در تابستان به دلیل هزینه‌های بالای برق و گاز زیان‌ده است، اما با بهبود شرایط امکان افزایش قیمت‌ها و کاهش هزینه‌ها وجود دارد.

۷. این صنعت از نظر فنی و کیفی توان رقابت با کشورهای دیگر را دارد، اما به دلیل تحریم‌ها و شرایط سیاسی، نمی‌تواند در بازارهای جهانی رقابت کند.

۸. ضرورت اصلاح سیاست‌ها، بهبود روابط بین‌المللی و تمرکز بر منافع ملی برای توسعه پایدار صنعت فولاد و اقتصاد کشور ضروری است.

۹. خسارت ناشی از ناترازی انرژی و ارزی به فولاد ۱۴ میلیارد دلار ضرر زده است. از ابتدای سال ۱۴۰۰ تا پایان سه‌ماهه امسال، زنجیره فولاد ایران به خاطر ناترازی انرژی، ارز و تحریم‌ها با عدم‌النفعی معادل ۱۴ میلیارد دلار روبه‌رو شده است.

۱۰. هزینه برق در گذشته حدود ۳/۵ تا ۴ درصد از بهای تمام‌شده محصولات فولادی بود، اما این رقم امروز به حدود ۲۰ درصد رسیده است. برخی شرکت‌ها تنها برای تأمین نقدینگی، راضی به سودهای حداقلی شده‌اند.

پی‌نوشت: این متن از سخنان مهدی محمدی در اولین جلسه هم‌اندیشی تولیدکنندگان فولاد آلیاژی، که ایرنا منتشر کرده، استخراج شده است.