به گزارش بیرونیت، بانک مرکزی امکان استفاده از ارز حاصل از صادرات زنجیره فولاد و فلزات رنگین اساسی جهت واردات اقلام مورد نیاز مصارف ارزی چهار حوزه "ماده اولیه، طرح‌های توسعه‌ای و تکمیل پروژه‌های تولید انرژی، نیاز کالاهای التهابی صنایع فلزی" تا سقف ۱۰۰ درصد را فراهم کرد.

این در حالی است که صنعت فولاد پیش از این باید ارز حاصل از صادرات خود را به صورت ۱۰۰ درصدی در سامانه نیما عرضه می کردند که با نقد های بسیاری همراه بود. که حالا با این تصمیم بانک مرکزی می توان به حل برخی چالش ها امیدوار بود.

صنعت فولاد در یک دهه اخیر روند توسعه را با سرعت بالایی پیش می برد و این موضوع به خوبی درآمارهای جهانی و قرار گرفتن ایران در میان ۱۰ تولیدکننده برتر فولاد جهان قرار گرفته است براساس آمارهای فصلی گاها این جایگاه بین ۹ تا ۱۰ در تغییر است.

اما در کنار این موضوع بحث نهضت بومی سازی نیز به موازات توسعه در خطوط تولید کلید خورد تا بتوانند برای مقابله با تحریم ها عمده تجهیزات و قطعات مورد نیاز را در داخل کشور ساخته و در ارزبری صرفه جویی کنند. هرچند امروز بسیاری از تولیدکنندگان فولاد عمق ساخت داخل خود را به میزان ۹۰ درصد افزایش داده اند و عمده نیازهایشان را به واسطه همکاری با شرکت های دانش بنیان و واحد تحقیق و توسعه خود تامین می کنند اما همچنان برخی قطعات و تجهیزات و... مانند الکترود گرافیتی به صورت وارداتی تامین می شود که نیازمند تامین ارز است.

حال این تصمیم بانک مرکزی می تواند کمی برنامه ریزی فولادی ها برای خرید های وارداتی را آسان تر کند. چرا که ارز حاصل از صادرات خود را می توانند راهی پروژه هایی کنند که به افزایش تولید آنها منجر می شود . به عنوان مثال در این بخشنامه آمده است که می توانند برای تامین مواد اولیه پروژه های انرژی استفاده کنند. امروز تامین انرژی به چالش جدی فولادی ها تبدیل شده است که به طور مستقیم تولید را تحت تاثیر قرار داده و در ادامه میزان صادرات را هم کاهش داده است. اگر این ارز راهی پروژه های ساخت نیروگاه شود بی شک می تواند سرعت اجرای کار را بالا ببرد.

درواقع باید این طور بیان کرد که سیاست انقباضی بانک مرکزی برای بازگشت ارز نه تنها گره ای از فولادی ها باز نکرد بلکه توانست هزینه تولید را هم در بخش هایی افزایش دهد. زیرا فولادی ها نیاز های خود را عمدتا با ارز آزاد تامین می کردند و در مقابل ارز حاصل از صادرات را به قیمت نیمایی عرضه می کردند. تفاوت نرخ بازار آزاد در مقابل نرخ نیمایی دقیقا نقطه ای است که خود را در افزایش قیمت تمام شده نشان می دهد.

از سویی دیگر این سیاست بانک مرکزی را باید به فال نیک گرفت و نسبت به اصلاح دیگر تصمیمات خوش بین بود. امروز صنعت فولاد با توجه به تغییرات رخ داده در جهان و روی کار آمدن دوباره ترامپ می تواند در لیست تحریم های جدید قرار گرفته و فرصت های صادراتی خود را از دست بدهد.

در نتیجه تا ابتدای بهمن ۱۴۰۳ این فرصت در اختیار دولت قرار دارد که با افزایش صادرات ارز آوری خود از این محل را افزایش دهد. به همین دلیل مشوق های صادراتی در قالب بخشنامه ها و مصوبه ها به کمک فولادی ها می آیند. همچنین پیش بینی می شود با آغاز جنگ تجاری میان آمریکا و چین، چین با دامپینگ در بازار، حضور ایران در بازارهای تحریمی را کاهش دهد. پس شرایط چندان برای فولادی ها خوشایند نیست و دولت باید بیش از هر زمان دیگری تمایل به صادرات در این صنعت را تقویت کند. /تیتر۲۰