ترکیبی از تدین و اخلاق و سلامت و پاکدستی و کاردانی و پر ارتباطی و خیرخواهی و سخاوت حرفه‌ای و مدیر پروری و خوش‌محضری و مردم‌داری و فروتنی و اصالت خانوادگی و فرهنگ‌دوستی؛ با تنوع حوزه‌های کاری و کارنامه‌هایی البته موفق و به‌ یاد ماندنی و مثال‌زدنی.

آقا مهدی برادر بزرگتر (سمت چپ) که تجربه چند قائم‌مقامی وزارتی داشته و آخرین مسئولیت دولتی‌اش ایمیدرو (سازمان توسعه و نوسازی معادن) بود در دوره‌ای که سازمان سینمایی بودم با فروتنی ریاست کمیته اقتصاد سینما را پذیرفت و ابتکارات ارزنده‌ای را اجرا کرد. ضمنا پیشتر با تدبیر آقای جنتی (وزیر فرهنگ) عضو هیأت امنای صندوق هنر شده بود که جهش صندوق از آن دوره شروع شد.

آقا مسعود هم که آخرین مسئولیت‌های دولتی‌اش وزیر اقتصاد و مدیر عامل شرکت نفت بود و در روزهای اخیر هم از پذیرش وزارت نفت انصراف داد و سُر خورد، در مصرف فرهنگی، اعجوبه‌ای است؛ بویژه در کتاب و فیلم و موسیقی. کمتر پیش آمده نام کتابی را بگویم و او نخوانده باشد. چند ترجمه‌ی خوب دارد و اساسا استگلیتز (برنده جایزه نوبل در اقتصاد) را او به بازار نشر ایران معرفی کرده‌ است.

اکثر مدیران اقتصادی و صنعتی کشور با حداقل یکی از این دو برادر کار کرده‌اند و صفاتی را که برشمردم تایید می‌کنند. راه حل‌های این دو مدیر پرسابقه برای حل مسأله‌ی اقتصاد فرهنگ و هنر ارزشمند است.

سایه‌شان مستدام.