به این ترتیب سنگ‌‌‌آهن هفته ابتدایی ماه ژوئن را در مسیر کاهش نرخ آغاز کرد، به نحوی که هر تن از این محصول با عیار ۶۲‌درصد تحویل چین از ۱۱۷دلار در روز جمعه ۳۱ماه مه به ۱۱۰دلار به ازای هر تن ظرف روز دوشنبه سوم ماه ژوئن سقوط کرد.
به نظر می‌رسد اقدامات اخیر چین به‌عنوان بزرگ‌ترین خریدار محصولات فولادی، برای تقویت بخش املاک در راستای بهبود بازار فولاد کافی نبود و همچنان تعادل ریسک قیمت سنگ‌آهن به سمت نزولی متمایل باشد.

ازجمله این اقدامات محرک می‌‌‌توان به تسهیل قوانین وام مسکن، اجازه به دولت‌‌‌های محلی برای خرید برخی از آپارتمان‌‌‌ها و اختصاص یک‌تریلیون دلار بودجه جدید به بخش مسکن اشاره کرد.

ظرف روزهای پایانی هفته گذشته قیمت لحظه‌‌‌ای سنگ‌آهن با سیاست حمایت از بخش مسکن افزایش یافت، به طوری که معاملات آتی سنگاپور نزدیک به ۲‌درصد رشد کرد و در سه‌جلسه معاملاتی پس از اعلام ۱۷مه، به بالاترین سطح دوهفته خود یعنی ۱۱۹.۲۰دلار به ازای هر تن رسید. اما این قرارداد از آن زمان دچار پیچ و خم بسیاری شده است و این محصول نه‌تنها نتوانست به کانال ۱۲۰دلاری صعود کند، بلکه تا نرخ ۱۱۰دلار نیز عقب نشست.

حتی اگر اقدامات جدید در احیای بخش مسکن ساخت‌‌‌وساز چین که یک‌چهارم تولید ناخالص داخلی چین را پشتیبانی می‌کند موفقیت‌آمیز باشد، ساخت‌وسازهای جدید حداقل چند ماه و حتی بیشتر طول می‌‌‌کشد تا به طور واقعی تقاضای فولاد را افزایش دهد.

این امر به آن معناست که تقاضا برای سنگ‌آهن در چین که تقریبا ۷۵‌درصد از حجم جهانی این ماده معدنی را خریداری می‌کند، تا حد زیادی به سایر بخش‌‌‌ها همچون تولید و زیرساخت وابسته است. این در حالی است که برخی از بخش‌‌‌های دومین اقتصاد بزرگ جهان عملکرد خوبی دارند و بعضی دیگر با چالش‌‌‌هایی مواجه هستند.
آمار و ارقام نشان می‌دهد که سود صنعتی در ماه آوریل به وضعیت رشد بازگشت و پس از کاهش ۳.۵درصدی در ماه مارس، ۴‌درصد افزایش یافت و ۴.۳‌درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته در چهارماه اول سال ۲۰۲۴ رشد نشان داد. این افزایش سود زمانی حاصل شد که تولید صنعتی در ماه آوریل نسبت به مدت مشابه سال قبل ۶.۷‌درصد رشد را به ثبت رساند که نتیجه صادرات قوی بود.

با این حال، خرده‌فروشی در سطح نامناسبی قرار دارد و فقط ۲.۳‌درصد در آوریل افزایش یافت که کمترین میزان از ماه دسامبر بود، در حالی که رشد اعتباری بیش از حد انتظار به ۷۳۰میلیارد یوآن در آوریل کاهش یافت که از ۳.۰۹تریلیون یوآن در مارس کاهش یافت.

سیگنال‌‌‌های اقتصادی نامطمئن به این معنی است که سنگ‌آهن احتمالا جهت‌‌‌گیری بیشتری از تحلیل‌‌‌های بنیادی خواهد گرفت و این تصویر دور از صعود است. پیش‌بینی می‌شود واردات سنگ‌آهن چین در ماه مه همچون آوریل باشد و تغییری نکند، به طوری که تحلیلگران کالایی Kpler واردات را ۱۰۱.۴۸میلیون تن تخمین می‌‌‌زنند، در حالی که رقم رسمی ۱۰۱.۸۲میلیون تن در آوریل بود.

با این حال، این حجم تا حد زیادی ثابت است و سیگنال‌‌‌های نزولی نیز تصور می‌شود. با افزایش موجودی سنگ‌آهن در بنادر چین، مشاوران SteelHome می‌‌‌گویند که این میزان در هفته منتهی به ۲۴مه ‌به ۱۴۴‌هزار میلیون تن رسیده است. این رقم از ۱۴۴‌هزار و ۵۵میلیون در هفته قبل افزایش یافته و نزدیک به بالاترین میزان دوساله یعنی ۱۴۵‌هزار و ۱۵میلیون تنی در هفته منتهی به ۱۰مه ‌بوده است.

الگوی فصلی معمول برای ذخایر سنگ‌آهن به این صورت است که در سه‌ماهه دوم با کاهش ذخیره همراه است؛ چراکه کارخانه‌‌‌های فولادی معمولا میزان تولید خود را قبل از اوج دوره ساخت‌وساز تابستان افزایش می‌دهند. اما تولید فولاد در حالت ثبات قرار دارد و تولید فولاد خام به ۸۵.۹۴میلیون تن در ماه آوریل کاهش یافته که ۲.۶‌درصد نسبت به ماه مارس و ۷.۲‌درصد نسبت به آوریل ۲۰۲۳ کاهش یافته است.

چین در چهارماه اول سال ۳۴۳‌هزار و ۶۷میلیون تن فولاد تولید کرد که ۳‌درصد کاهش را نسبت به مدت مشابه در سال ۲۰۲۳ به ثبت رسانده است. این احتمال وجود دارد که در ماه مه میزان تولید فولاد بهبود ‌‌‌یابد؛ چراکه کارخانه‌‌‌ها به امید افزایش تقاضای تابستانی برای محصولات فولادی، میزان تولید خود را افزایش می‌دهند؛ اما در اینکه آیا این برای ایجاد خوش‌بینی مجدد نسبت به تقاضا برای سنگ‌آهن کافی است یا خیر، هنوز تردید وجود دارد.
منبع: دنیای اقتصاد