مساله تنها به موضوعات داخلی محدود نمی‌شود بلکه اهالی این صنعت در زمینه صادرات با موانع و مشکلات بسیاری مواجه هستند.
به طور خاص امروز در حالی که کلینکر تمامی مراحل تبدیل به سیمان منهای سایش نهایی را در کارخانه‌های سیمان طی می‌کند، اما در کشور ما در گروه مواد خام و نیمه‌خام قرار گرفته است؛ در واقع تمام فرآیندهای تولیدی با استفاده از کارخانه‌هایی به ارزش چند هزار میلیارد تومان با صادرات خاک برابر است و نه‌تنها معافیت‌های مالیاتی صادرات کلینکر را حذف کرده‌اند، بلکه عوارض ۵ درصدی برای صادرات این محصول باید بپردازیم.

متاسفانه سیمان هم بعد از اینکه مدت‌ها جزو مواد خام نبود، با وجود طی تمامی مراحل تولید و حتی بسته‌بندی همچون کلینکر از حدود دو سال پیش در گروه مواد خام و نیمه خام قرار گرفته است تا عملا این صنعت را با خاک یکسان بدانند که متاسفانه با وجود تلاش‌های صورت گرفته توسط انجمن صنفی سیمان برای اصلاح این قانون از نهادهای ذی‌ربط همچون وزارت صمت و وزارت اقتصاد و مجلس شورای اسلامی، تلاش ما به نتیجه نرسیده است.
وضع عوارض و مالیات بر سیمان و کلینکر تا جایی پیش رفته که شرکت‌های فعال در مناطق محروم که قرار بود از معافیت‌های مالیاتی بهره‌مند شوند، باید همچون سایر شرکت‌ها مالیات بر صادرات سیمان و کلینکر بپردازند.

مساله مهم دیگر که از آن می‌توان به عنوان چالش صنعت سیمان یاد کرد‌، مربوط به افزایش ۴ برابری هزینه های انبار‌داری است. از سوی دیگر به دلیل اینکه صادرات سیمان و کلینکر در اولویت قرار ندارد، تولیدکنندگان سیمان مجبورند هزینه دموراژ کشتی‌ها را پرداخت کنند که مجموع این هزینه‌ها رقم بسیار بالایی به صادر‌کننده صنعت سیمان تحمیل می‌کند. در چنین شرایطی برخی از دلالان با این بهانه که سیمان شما مدت‌هاست در بندر مانده و صادر نشده و دچار افت کیفی شده قیمت‌ها را کاهش می‌دهند .

متاسفانه بی‌توجهی به صادرات صنعت سیمان باعث شده تا فقط در یک فقره حدود ۳۰۰ هزار تن کلینکر در انبار بندر شهید رجایی نگهداری شود که هزینه مضاعفی به صنعت سیمان تحمیل می‌کند و امیدواریم با توجه به مکاتباتی که با دولت داشته‌ایم، این مساله رفع شود.

علی‌اکبر الوندیان/دبیر انجمن صنفی کارفرمایی صنعت سیمان
منبع: دنیای اقتصاد