شرکت منابع انرژی وولکان که یک شرکت معدنی استرالیایی – آلمانی است اخیرا استخراج لیتیوم را از ترکیبی از آب سوزان، مواد معدنی و فلزات تقریبا در دو مایلی زیر زمین آغاز کرده است. همان آب نمک داغ سالها نیروگاه برق زمین گرمایی را تامین میکرد که وولکان آن را خریداری کرد. این شرکت برنامههای توسعهای بزرگی در سر دارد که با پشتوانه قراردادهایی برای تامین صنعت خودرو پشتیبانی میشود.
به گزارش بیرونیت به نقل از روابط عمومی ایمپاسکو به نقل از وال استریت ژورنال، بر اساس یک گزارش صنعتی که توسط دولت اتریش منتشر شده، سرمایهگذاریهایی مانند وولکان میتواند گام بزرگی برای اروپا باشد، تنها قارهای که در آن استخراج مواد معدنی و فلزات در دو دهه اول قرن جاری کاهش یافته است. تولید اروپا در مقایسه با دو برابر شدن در آسیا و افزایش ۱۴۵ درصدی در استرالیا، یک سوم کاهش یافته است.
استخراج لیتیوم، مس و عناصر نادر خاکی – که در باتری خودروهای نقلیه الکتریکی، لپتاپ، تلفن همراه و زیرساختهای انرژی تجدیدپذیر مانند توربینهای بادی مورد استفاده قرار میگیرند – سال گذشته پس از حمله روسیه به اوکراین، فوریت جدیدی پیدا کرد. مسکو عرضه گاز طبیعی به کشورهای اتحادیه اروپا را قطع کرد و این امر بر اتکای این اتحادیه به واردات بسیاری از مواد خام حیاتی دیگر تاکید کرد.
کریس مورنو معاون مدیر اجرایی وولکان گفت: اگر اروپا در زمینه مواد معدنی و فلزات خودکفاتر نشود، ممکن است به زودی خود را تحت حمایت دولتهای خارجی بیابد، مانند آنچه در مورد گاز روسیه رخ داد.
این چشم انداز اتحادیه اروپا را به سمت شروع جهش استخراج معادن سوق میدهد، همانطور که انتظار میرود تقاضا برای مواد معدنی و فلزات کلیدی افزایش یابد، چرا که اقتصادهای بزرگ جهان در حال ساخت نیروگاههای بزرگ باتری خودروهای برقی و زیرساختهای انرژی تجدیدپذیر هستند.
کمیسیون اروپا اخیرا قوانین جدیدی را پیشنهاد کرد که اعطای مجوز برای معادن جدید را تسریع و یک آژانس مرکزی خرید اتحادیه اروپا برای مواد معدنی حیاتی ایجاد میکند و اکنون در انتظار آن است که کشورهای عضو اتحادیه اروپا این پیشنهاد را تایید کنند.
اثرات زیست محیطی معدن برای مدت طولانی بزرگترین مانع این صنعت در اروپا بوده است.
سال گذشته، برخی تظاهرات باعث شد صربستان مجوز پروژه بزرگ استخراج لیتیوم را که توسط ریوتینتو – یکی از بزرگترین شرکتهای معدنی جهان – اجرا میشد، لغو کند. در پرتغال، که بزرگترین ذخایر لیتیوم اروپا بر اساس بررسیهای سازمان زمین شناسی ایالات متحده مشاهده شده، شرکت معدنی ساوانا توسط یک گروه اجتماعی به اتهام تصاحب نامناسب زمین مورد شکایت قرار گرفته و تایید نهایی برای یک معدن روباز لیتیوم به تعویق افتاده است.
لیتیوم عمدتا با استفاده از تکنیکهایی استخراج میشود که اثرات زیست محیطی قابل توجهی بر جای میگذارد. در استرالیا، که حدود نیمی از تولید لیتیوم سراسر جهان را در اختیار دارد، شرکتها از معادن روباز استفاده میکنند که علاوه بر تخریب ظاهری مناظر، میتواند موجب آلودگی منابع آب شود.
همچنین شیلی که به عنوان دومین تولیدکننده بزرگ لیتیوم در جهان شناخته میشود، مقادیر زیاد آب نمک غنی از لیتیوم از زمین استخراج شده و به استخرهای بزرگ تبخیر میرود و در نهایت از آن لیتیوم به دست میآید. این فرآیند باعث تخلیه آبهای زیرزمینی در بخش خشک آمریکای جنوبی میشود که برخی جوامع بومی در آن نواحی ساکن هستند.
وولکان اما از یک روش متفاوت و نسبتا جدید برای استخراج لیتیوم استفاده میکند که به گفته این شرکت، با پمپاژ آب نمک پس از جداسازی لیتیوم به زیر زمین، آسیبهای زیست محیطی را کاهش میدهد – در حالی که از مایع داغ باقی مانده برای تولید برق در فرآیند تولید و همچنین ساکنان محلی استفاده میکند.
سایر شرکتها در سراسر اروپا در حال آزمایش همین تکنیک هستند. وولکان قصد دارد بزرگترین شرکت منطقه باشد و پیشبینی میکند که تا سال ۲۰۲۷ به اندازه کافی در اینشیم و سایر نقاط در امتداد دره راین شمالی به استخراج ادامه خواهد داد تا سالانه یک میلیون باتری برای خودروهای برقی بسازد. این شرکت همچنین باید فرآیند صدور مجوز را در اکثر مکانهای جدید که در آن انرژی زمین گرمایی و استخراج لیتیوم انجام میشود، تکمیل کند.
وولکان استفاده از اینشیم را به عنوان یک پروژه آزمایشی در سال ۲۰۲۱ آغاز کرد تا نشان دهد که روشی کارآمد است. آزمایش بعدی آن افزایش تولید در منطقه است. این شرکت در حال ساخت تاسیسات استخراج لیتیوم بسیار بزرگتر در یک نیروگاه زمین گرمایی دیگر در سه مایلی اینشیم است. در صورت موفقیت، تاسیسات جدید ادعای شرکت را ثابت میکند که میتواند تکنیک استخراج لیتیوم خود را افزایش دهد.
وولکان پیش از این هم قراردادهای چند سالهای برای فروش لیتیوم به شرکتهای ولکس واگن، استلانتیس و دیگر خودروسازان و تولیدکنندگان باتری در کره جنوبی از جمله شرکت انرژی الجی داشته است.
بر اساس مطالعهای که سال گذشته توسط دانشگاه کی یو در بلژیک به سفارش یک انجمن صنعتی انجام و منتشر شد، اگر تمام پروژههای لیتیوم اروپا که در دست بررسی هستند تایید شوند، میتواند حدود نیمی از تقاضای قاره را در سال ۲۰۳۰ در مقایسه با تولید صفر کنونی تامین کنند. در این مطالعه آمده است که تولید نیکل، مس و برخی عناصر کمیاب نیز میتواند به میزان قابل توجهی افزایش یابد.
سابرین چاودوری رییس تحقیقات کالایی فیچ سولوشز در این باره تصریح کرد: اما محدودیتی برای اینکه تولید اروپا تا چه اندازه میتواند جایگزین واردات مواد حیاتی شود، حتی با قوانین سازگار با صنعت، وجود دارد. او گفت که برای مثال کبالت در این منطقه تنها در روسیه و فنلاند استخراج میشود و پروژه جدیدی در سایر کشورهای اروپایی در دست اقدام نیست.
استخراج معادن در اروپا در سالهای اخیر تا حدودی به این دلیل که واردات ارزانتر تولید محلی را تحت فشار قرار داد، روند نزولی داشت. آخرین معادن منیزیوم اروپا در آغاز قرن بسته شد و عرصه را به رقبای چینی واگذار کرد چرا که شرکتهای اروپایی حاضر به کاهش قیمتها نبودند. تقریبا تمام منیزیوم مورد استفاده در اروپا در حال حاضر از چین میآید.
رولف کوبی مدیرکل یورو ماینز که یک شرکت صنعتی است، در این باره گفت: روند آهسته دریافت مجوزها که در آن شرکتها میتوانند صدها میلیون یورو سرمایهگذاری کنند و سالها تلاش فقط برای لغو یک پروژه معدنی یکی از بزرگترین مشکلات صنعت است. لابی او پیشنهاد اخیر کمیسیون اتحادیه اروپا برای ساده سازی این فرآیند را ستود.
مطالب مرتبط