بر اساس گزارشی که اخیرا منتشر شده، نیاز روز افزون به لیتیوم – فلزی که برای تامین انرژی خودروهای الکتریکی استفاده می‌شود – می‌تواند اثرات زیست محیطی و اجتماعی بین‌المللی قابل توجهی داشته باشد اگر ایالات متحده سیاست حمل و نقل خود را بار دیگر از نو ترسیم نکند.
به گزارش بیرونیت به نقل از روابط عمومی ایمپاسکو، لیتیوم که از سوی چندین دولت و سازمان به عنوان یک «ماده معدنی حیاتی» شناخته شده است، بخشی جدایی ناپذیر از مسیر انتقال به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر است.
در حالی که تقاضای خودروهای برقی در حال افزایش است، تقاضای باتری‌های سیستم‌های ذخیره سازی انرژی و محصولات کوچکتر مانند گوشی‌های هوشمند و باتری دوچرخه برقی نیز افزایش یافته است.
هدف ایالات متحده این است که نیمی از تمام وسایل نقلیه جدید فروخته شده تا سال ۲۰۳۰ الکتریکی باشند. طرح کانادا از آن هم جاه طلبانه‌تر است، برقی شدن خودروها تا سال ۲۰۳۰ به میزان ۶۰ درصد که این رقم تا سال ۲۰۳۵ به ۱۰۰ درصد می‌رسد.
تیا ریوفرانکس می‌گوید تلاش برای جایگزینی خودروهای سوخت رسان با نسخه‌های برقی، بدون تجدیدنظر در برنامه‌های زیرساخت‌های حمل و نقل عمومی و فعال، به سه برابر تولید جهانی لیتیوم فعلی تنها برای ایالات متحده نیاز دارد.
او می‌گوید که این مساله می‌تواند اثرات مضری بر محیط زیست، کاهش تغییرات آب و هوایی و جوامع بومی فراتر از ایالات متحده داشته باشد.
ریوفرانکس که دانشیار علوم سیاسی نیز هست معتقد است: اگر می‌خواهیم آسیب پذیری خود را نسبت به این زنجیره‌های تامین کاهش دهیم و همچنین تاثیر استخراج معدن را کاهش دهیم، دلیل بیشتری برای جذب مردم به دوچرخه‌های الکتریکی و اتوبوس‌ها تا حد امکان وجود دارد.»
به گفته وی «اگر ما سعی نکنیم سیستم حمل و نقل وابسته به خودرو را با حرکت به یک سیستم انرژی جدید تکرار کنیم، در واقع این مساله انتشار گازهای گلخانه‌ای را سریع‌تر کاهش می‌دهد.»
در حالی که دولت‌ها در پی ترویج صنایعی هستند که از انتقال به سمت منابع سبزتر انرژی حمایت می‌کند، خودروها همچنان یک گزینه محبوب – برای برخی، و تنها – برای کانادایی‌ها هستند. در همین حال آگاهان معدنی می‌گویند صنعت به سمت رویکردهای پایدارتر برای کشف مواد معدنی حیاتی در حال حرکت است.
خودروی کمتر، حمل و نقل راحت‌تر
این گزارش تعدادی سناریو را در حالی که جهان به سمت برق رسانی حمل و نقل حرکت می‌کند، از بدترین تا بهترین حالت بیان کرده است. در بدترین سناریو، مالکیت خودرو، گسترش شهری و برنامه‌های حمل و نقل عمومی بدون تغییر باقی می‌مانند. نیاز به لیتیوم برای باتری خودروهای الکتریکی همچنان افزایشی است و به ویژه افزایش ظرفیت باتری برای وسایل نقلیه بزرگ مانند وانت برقی مدنظر قرار دارد.
در بهترین سناریو، دولت از اهرم‌های سیاست و بودجه استفاده می‌کند تا مردم را به سمت حمل و نقل با دوچرخه به سمت محل کار و خرید از سوپرمارکت سوق دهند، در حالی که برخی همچنان از خودروهای الکتریکی استفاده می‌کنند. همچنین اندازه باتری خودروها برای بازار آمریکای شمالی مطابق با میانگین‌های جهانی یعنی وسایل نقلیه کوچکتر حرکت می‌دهد.
مورد دوم تا سال ۲۰۵۰ به ۹۲ درصد لیتیوم کمتر در مقایسه با اولی نیاز دارد.
ریوفرانکس عنوان کرد: فکر نمی‌کنم بهترین سناریو به سرعت قابل دستیابی باشد اما بر این باورم که این به ما حسی از قلمرو امکان می‌دهد که بتوانیم درباره نحوه استفاده از سیاست و حمایت برای نزدیکتر شدن به بهترین سناریو فکر کنیم.
لانا ایگل مشاور معدنی که با جوامع بومی مرتبط با صنعت ارتباط دارد، می‌گوید که اگرچه سیاست‌ها ممکن است برای محدود کردن اندازه باتری‌های خودروهای برقی یا تعداد خودروهای فروخته شده تغییر کند، جغرافیای وسیع کانادا به معنای یک رویکرد یک اندازه برای همه است که نمی‌تواند در سطح کل کشور تعمیم یابد.
در واقع به گفته کارشناسان خطر از آنجایی ناشی می‌شود که بر اساس سناریوهای موجود، تمام اقدامات در زمینه استفاده از سوخت فسیلی برای خودروها انجام می‌شود و تنها تغییری که در آن ایجاد می‌شود، تحریک الکتریکی است.
حامیان معدن معتقدند که استخراج لیتیوم می‌تواند به روشی پایدارتر و با مشارکت بیشتر سهامداران بومی انجام شود تا از این طریق در توسعه زنجیره تامین مواد معدنی حیاتی هم فعال‌تر عمل کنیم.
مطالب مرتبط
