شاید صحبت از برگشت قیمت سنگ‌آهن به سقف‌های تاریخی و کانال ۲۳۰دلاری، حداقل در چشم‌انداز چند سال آینده، بیشتر شبیه خوش‌خیالی‌های شاهزاده‌ای از اشرافیت‌افتاده باشد که برای برگشتن به تاج و تخت از دست رفته، آن هم در سرزمینی مملو از مدعی‌های ریز و درشت برای خودش رویا می‌بافد و اوامر ملوکانه صادر می‌کند.
آمار‌های اقتصادی و پیش‌بینی‌های تولید در چین به‌عنوان کنترل‌کننده و هدایت‌کننده چشم‌‌‌انداز کوتاه‌‌‌مدت و بلندمدت سنگ‌‌‌آهن و بزرگ‌ترین تولیدکننده فولاد جهان و خریدار حدود ۷۰‌درصد از سنگ‌‌‌آهن صادراتی دنیا، به‌شدت از کاهش نرخ سنگ‌آهن تا پایان دهه اخیر حمایت می‌کند. بسیاری به حمایت‌های چین به‌عنوان منبع ثابت برای تقاضا هنوز امیدوارند؛ اما با رصد سیاست‌های اتخاذشده این کشور، محدودیت‌های کووید-۱۹ در چین و ادامه سیاست‌های پولی انقباضی، شکل و شمایل این خوش‌بینی‌ها تا حدودی رنگ می‌بازد. داده‌های گمرک چین نشان می‌دهد که در هفت‌ماه اول سال ۲۰۲۲ واردات سنگ‌آهن چین ۸/ ۶۲۶میلیون تن بوده که نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۴/ ۳‌درصد کاهش داشته است.

تولید فولاد چین در ماه ژوئیه نسبت به ماه مشابه سال ۲۰۲۱ افت ۴/ ۶درصدی داشت و این کاهش در هفت‌ماه اول سال ۲۰۲۲ به ۳/ ۶‌درصد رسید. تولید فولاد در چین در چشم‌انداز کوتاه‌مدت برای ادامه سال ۲۰۲۲ ممکن است مجددا برای کاهش سطح تولید، تحت فشار بیشتر قرار گیرد.
در ماه جاری نزدیک به ۲۰کارخانه فولاد در مناطق جنوب غربی چین فعالیت خود را به حالت تعلیق درآورده‌اند. ممکن است بحران برق کوتاه‌مدت باشد؛ اما احتمالا تا حدی تقاضای سنگ‌آهن را کاهش می‌دهد.

پرسش‌‌‌ها در مورد سطح متزلزل تولید فولاد در این کشور، افزایش موجودی‌‌‌های سنگ‌آهن در انبار بنادر و اعداد و ارقام اقتصادی ضعیف، بی‌شک توجیه قیمت‌های بالا را دشوار می‌کند. بنابراین چشم‌انداز بازارهای سنگ‌آهن برای ادامه ۲۰۲۲، بین واقعیت کاهش تولید فولاد، داده‌‌‌های اقتصادی ضعیف، هزینه‌‌‌های انرژی بالا و افزایش موجودی‌‌‌ها سنگ‌آهن در بنادر گرفتار شده است.

OCE معتقد است که قیمت‌ها در سال ۲۰۲۲ به‌طور متوسط حدود ۱۱۰دلار در هر تن خواهد بود. همچنین پیش‌بینی می‌شود که در سال ۲۰۲۳ به‌طور متوسط به ۸۰دلار در هر تن برسد. در چشم‌انداز ۲۰۲۷ نیز پیش‌بینی می‌شود که قیمت‌ها هر سال حدود ۱۵‌درصد کاهش یابد و تا سال ۲۰۲۷ به ۵۵دلار در هر تن برسد. از نشانه‌های این سقوط می‌توان به تداوم عملکرد ضعف در بخش املاک مسکونی چین که معمولا ۳۵ تا ۴۰‌درصد از مصرف داخلی فولاد را تشکیل می‌دهد، اشاره کرد که همچنان برای قیمت سنگ‌آهن خطر کلیدی است. گزارش‌ها از صنعت ساخت‌وساز در چین نشانه‌های فزاینده‌ای از مشکلات مالی و عدم‌اطمینان در رعایت مهلت‌های قانونی برای تسویه در سررسید بدهی‌ها از طرف بخش زیادی از ذی‌نفعان را نشان می‌دهد.

OCE همچنین یادآور می‌شود که مجموع فروش خانه‌‌‌های نوساز در بین ۱۰۰شرکت ساخت‌وساز برتر چین در ژانویه ۲۰۲۲ حدود ۴۰‌درصد نسبت به سال قبل و فروش زمین‌‌‌های جدید در ۵۰شهر برتر در مدت زمان مشابه ۸۰‌درصد کاهش یافته است.

از طرفی چهار صادرکننده بزرگ سنگ‌آهن در جهان یعنی استرالیا، برزیل، آفریقای جنوبی و کانادا در سال ۲۰۲۱ حدود ۳۵/ ۱میلیارد تن صادرات داشتند که ۶/ ۱‌درصد بیشتر از سال ۲۰۲۰ و ۲/ ۱‌درصد بیشتر از سال ۲۰۱۸ بود و برعکس این رشد در سمت عرضه، پیش‌بینی می‌شود که تولید فولاد در چین یعنی سمت غالب تقاضا در طول دوره پیش‌بینی سالانه حدود ۰۳/ ۱میلیارد تن ثابت بماند.

در کنار شواهد موجود، کاهش شاخص مدیران خرید چین (PMI) به زیر ۵۰ که بر سیاست‌های انقباضی دلالت دارد و همچنین گسترش قرنطینه متاثر از کووید-۱۹ همگی شواهد و ادله‌ای هستند که از کاهش قیمت در بازار سنگ‌آهن در سال‌های پیش‌رو حکایت دارند.

به هر حال آنچه به‌عنوان چشم‌انداز بازارهای جهانی سنگ‌آهن می‌توان تصور کرد، روز‌های یخبندان و زمستانی برای این صنعت است که فعالان این عرصه تنها باید به تشعشعات آفتاب روزهای ‌بهار داغ استوایی پس از این زمستان امیدوار باشند.
منبع: دنیای اقتصاد