از ابتدای سال میلادی جاری، بهای سنگ‌آهن به دلیل رکود جهانی، به‌خصوص در چین وارد کانال کاهشی شد؛ ولی وعده‌‌‌های این کشور مبنی بر حمایت از اقتصاد با استفاده از سیاست‌‌‌های مالی سبب شد تا قیمت سنگ‌آهن در ماه‌‌‌های گذشته صعودی شود.

حال به‌نظر می‌رسد، با وجود وارد آوردن فشار شدید بر صنایع برای اعمال تعطیلی‌‌‌ها به جهت جلوگیری از گسترش کرونا و قطعی برق در ماه‌‌‌های اخیر، این سیاست‌‌‌ها اثر‌گذار نبوده‌اند؛ چراکه به عقیده تحلیلگران، با وجود کاهش تولید در صنعت فولاد، چگونه می‌توان از حمایت‌‌‌های دولت برای افزایش تولید زیرساخت‌‌‌ها استفاده کرد. البته با وجود کاهش تولید کارخانه‌ها، هفته گذشته مقامات چین اعلام کردند که قصد دارند سیاست‌‌‌های حمایتی را در این کشور ادامه دهند. بهای سنگ‌‌‌آهن وارداتی چین در دومین روز ماه سپتامبر نیز روند کاهشی خود را ادامه داد. همچنین این کاهش قیمت با افت فروش بنادر در این ناحیه همراه شده است. قیمت محموله‌‌‌های سنگ‌آهن عیار 63‌درصد برای تحویل به تیانجین در اوایل سپتامبر به 99دلار به ازای هر تن سقوط کرد. این سطح قیمتی در 10ماه گذشته تا به حال دیده نشده است.

عدم‌تحقق رشد اقتصاد چین
بهای سنگ‌آهن در ماه ژوئیه سال میلادی جاری به‌‌‌دلیل وعده‌‌‌های چین مبنی بر افزایش رشد اقتصادی این کشور و تحریک رشد از طریق افزایش زیرساخت وارد کانال افزایشی شد؛ اما با تداوم رکود جهانی و سهمیه‌بندی برق کارخانه‌ها خوش‌بینی نسبت به این وعده کاهش پیدا کرد و از ابتدای ماه اوت گذشته بازار سنگ‌آهن دوباره در مسیر کاهشی قرار گرفت. در واقع تحلیلگران معتقدند، تعهد چین برای هزینه‌‌‌های کلان در زیرساخت‌‌‌ها تاثیر چندانی بر افزایش قیمت سنگ‌‌‌آهن و به تبع آن فولاد نداشته است. درست است که چین سیاست‌‌‌های محرک را به جهت تحریک رشد اقتصادی در پیش گرفته است؛ اما با وجود انواع محدودیت‌ها این برنامه‌‌‌ها نمی‌‌‌توانند تاثیر‌‌‌گذار باشند. فعالان اقتصادی در شرق آسیا معتقدند، وقتی نمی‌‌‌توان محرک‌‌‌ها را در اقتصادی که به‌‌‌دلیل اعمال محدودیت و قرنطینه تعطیل شده است، خرج کرد چگونه می‌توان انتظار رشد بازارهای کالایی را داشت.

علاوه بر تداوم تعطیلی‌‌‌ها به دلیل جلوگیری از شیوع سویه‌‌‌های جدید کرونا، صنایع این کشور با محدودیت استفاده از برق نیز مواجه هستند. موج گرمای بی‌‌‌سابقه در ماه‌های اخیر که سبب خشکی رودخانه‌‌‌ها در مرکز چین و آسیب رساندن به شبکه‌های برق شده است، دولت‌‌‌های محلی را مجبور کرد تا سهمیه برق را بین صنایع مختلف، از جمله صنعت فولاد جیره‌بندی کنند. شیوع مکرر کووید - ۱۹، قرنطینه‌‌‌ها و قطعی برق به‌مثابه ترمزدستی برای اقتصاد چین عمل می‌کنند و تا زمانی که تغییر اساسی در این استراتژی ایجاد نشود، این روند ادامه خواهد داشت. همچنین برخی بانک‌های سرمایه‌گذاری برآورد کرده‌اند که رشد تولید ناخالص داخلی چین در سال‌جاری حدود ۳‌درصد کاهش خواهد داشت. پلتفرم‌هایی مانند بورس معاملات آتی سنگ‌آهننیز (SGX) نشان دادند که قیمت سنگ‌آهن و فولاد برخی از بزرگ‌ترین ذی‌نفعان محرک‌های زیرساختی، پس از اعلام این خبر کاهش یافت. همچنین حدود ۷۰ شهر در چین گزارش داده‌‌‌اند که در ماه گذشته خانه‌‌‌های نوساز با بیشترین کاهش قیمت از ابتدای پاندمی مواجه شدند.
پافشاری چین بر سیاست‌‌‌های محرک
با وجود توصیفات یادشده، شورای دولتی چین هفته گذشته علاوه بر ۳۰۰میلیارد یوآن که قبلا در پایان ژوئن اعلام شده بود، اعلام کرد قصد افزایش دوباره سیاست‌‌‌های محرک را دارد. از جمله این سیاست‌‌‌ها سهیمه‌بندی ۳۰۰میلیارد یوآنی برای هزینه‌‌‌های زیرساختی و سرمایه‌گذاری در بانک‌هاست. شرکت‌های دولتی تولید برق نیز مجاز به فروش ۲۰۰میلیارد دلار اوراق قرضه و دولت‌‌‌های محلی نیز مجاز به ۵۰۰میلیارد یوآن اوراق قرضه ویژه از سهمیه‌‌‌های استفاده‌نشده قبلی خواهند بود. البته برخی تحلیلگران معتقدند، چین می‌‌‌تواند سیاست‌‌‌های محرک بیشتری را برای افزایش رشد اقتصادی تصویب کند؛ اما قانون‌گذاران در این کشور باید در نظر داشته باشند که تزریق پول بیشتر به اقتصاد به این معنا نیست که مردم قادر به خرج‌کردن آن خواهند بود؛ چراکه وقتی اقتصاد کشور در رکود است و تعطیلی‌های فراگیری نیز در کشور جریان دارد، تولیدی وجود نخواهد داشت و به دنبال آن مصرف نیز کاهش خواهد یافت. واقعیت این است که این اقدامات تاکنون نتوانسته‌اند رشد را تقویت کنند.

کاهش تولید کارخانه‌ها
تحلیلگران سینواستیل نیز معتقدند، تجار فولاد اعتماد ‌‌‌به نفس انجام معامله را ندارند؛ چرا که کندشدن رشد اقتصاد چین و تداوم سیاست‌‌‌های قرنطینه، چشم‌‌‌انداز تیره‌‌‌ای از بازار سنگ‌آهن و فولاد برای برای آنان ترسیم کرده است. همچنین برخی تحلیلگران پیش‌بینی می‌کنند که کاهش رشد ساخت‌وساز در چین ادامه دارد و این مساله تقاضا را برای سنگ‌آهن کاهش خواهد داد. کارخانه‌ها نیز تولید خود را کاهش داده‌‌‌اند. به گزارش مای‌استیل، هفته گذشته، فولادسازان منطقه تانگشان در جلسه‌‌‌ای تصمیم گرفتند فولاد تولیدی خود را کاهش دهند. به گزارش مین‌متال، تولید فولاد در این ناحیه در ادامه سال میلادی جاری تا ۸میلیون تن کاهش خواهد داشت. طبق این گزارش، این منطقه در ۶ماه اول سال حدود ۷۵میلیون تن فولاد تولید کرده است.

شرکت فولاد انگانگ، یکی از تولیدکنندگان مهم تولید فولاد در این ناحیه، در خصوص این تصمیم می‌‌‌گوید، شرایط سخت این بازار تا پایان سال ادامه خواهد داشت. همچنین هفته گذشته میزان ارسال محموله‌‌‌های سنگ‌آهن در دنیا کاهش محسوسی را تجربه کرد که در مقایسه با هفته قبل‌تر ۴/ ۵‌درصد افت داشته است. محموله‌های ارسالی از برزیل با کاهش ۳/ ۵‌درصدی به ۱۱/ ۷میلیون تن رسیده است. مقصد ۴/ ۲۷‌درصد از سنگ‌آهن برزیل طی هفته گذشته، چین بوده که کاهش نزدیک‌‌‌ به ۴۰درصدی حمل از برزیل به چین را نشان می‌دهد. این موضوع عمدتا تحت‌تاثیر حاشیه سود پایین فولادسازان چینی و افت تقاضا برای سنگ‌آهن پرعیار بوده است.

چهار غول بزرگ سنگ‌آهن دنیا کمی بیشتر از ۲۰میلیون تن سنگ‌آهن را طی هفته گذشته صادر کرده‌اند که در قیاس با هفته منتهی به ۱۹ اوت افت ۵۳/ ۱میلیون تن را نشان می‌دهد.در این میان، ریوتینتو با ۷۷/ ۱میلیون تن و واله با ۵۳/ ۱میلیون تن، بیشترین افت ارسال سنگ‌آهن را تجربه کرده‌اند. مجموعا ۲۴/ ۱۹میلیون تن سنگ‌آهن در هفته گذشته به چین رسیده که کاهش ۲۰درصدی را در مقیاس هفتگی نشان داده و عامل تحریک قیمت سنگ‌آهن بوده است.
منبع: دنیای اقتصاد