طبق اطلاعات مرکز آمار ایران، بانوان حدود ۱٫۲ درصد از کل شاغلان در بخش معدن را شامل می‌شوند. نکته قابل‌توجه و تأمل این است که بر اساس اعلام شاتا در سال‌های گذشته درمجموع ۱۱ استان کشور کمتر از ۱۰ نفر خانم در بخش معدن مشغول به کار هستند و در هیچ‌کدام از استان‌ها تعداد بانوان شاغل در این حیطه صفر نیست.

در مواردی شاهد آن هستیم که بانوانی با تحصیلات کارشناسی ارشد و دکترا در رشته مهندسی معدن صرفاً در شرکت‌های معدنی می‌توانند فعالیت کنند و حتی برای انجام مأموریت هم به معادن اعزام نمی‌شوند. 

اگر از این فیلترها نیز عبور کنند و شانس حضور در معادن را بیابند با محیطی مردانه روبه‌رو می‌شوند. منظور از محیطی مردانه محیطی زمخت و نامناسب برای خانم‌ها نیست بلکه محیطی است که طراحی آن مردانه است وگرنه محیط زنانه یا مردانه در قرن ۲۱ چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ اگر خانم باشید و یک یا دو بار حتی قصد بازدید از یک معدن را داشته باشید می‌توانید معنی کلمات من را درک کنید. 

محیطی که برایش حضور یک زن کاملاً غیرمنتظره و حیرت‌آور است. دریکی از بازدیدهایی که از یکی از معادن استان زنجان داشتم در حال قدم زدن در محوطه بودم برای پیداکردن سرویس بهداشتی مناسب(!) و نگهبان‌ها وقتی مرا دیدند برخورد شدیدی با من کردند که محیط کارگری است و اصلاً صلاح نیست یک خانم تنها در محوطه باشد.                                   

به قول استادی، معادن، امن‌تر از شب‌های پارک‌های حوالی تهران هستند. سال‌هاست که صورت‌مسئله در حال پاک شدن بوده و بهتر آن است که شرایط حضور برای بانوان مستعد را در معادن فراهم کنیم نه این‌که از بیم آسیب رسیدن به آن‌ها کلاً مانع حضورشان شویم. 

متأسفانه در قرن ۲۱ شاهد این موضوع هستیم که بین یک خانم و آقا حتی اگر توانایی‌ها و پتانسیل‌های خانم بیشتر باشد صرفاً به علت معضل(!) جنسیت کنار گذاشته می‌شود و ترجیح می‌دهند فردی را که از استعداد و توانایی کمتری برخوردار است گزینش کنند.   

مورد دیگر آن‌که در حال حاضر که دانشگاه‌ها ورودی دانشجویان دختر می‌پذیرند و طبیعتاً سرمایه‌گذاری‌های متعددی در این راستا انجام می‌دهند به تربیت نیروی متخصص بپردازند. متأسفانه در اکثر مواقع شاهد این موضوع هستیم که اغلب بازدیدهای تخصصی فقط برای دانشجویان پسر رشته مهندسی معدن برگزار می‌شود و از حضور دختران در این بازدیدها که سطح دانش خود را بالا ببرند، ممانعت به عمل می‌آید.  

 در پایان نکته‌ای که لازم می‌دانم به جهت عدم برداشت نامناسب ذکر کنم این است که ما صدای زنان نیستیم ما صدای زنان مستعدی هستیم که استعدادهایشان نادیده گرفته می‌شوند.