وسعت قاره زیلاندیا به ۴٫۹ میلیون کیلومتر مربع می رسد و زمانی از ۵ درصد ناحیه فراقاره ای گوندوانا تشکیل یافته بود. دکتر «جیمی آلن» مدیر برنامه بخش علوم ملی آمریکا در حوزه علوم اقیانوسی گفت: «راز زیلاندیا، یک قاره غرق شده در زیر اقیانوس ها، به واسطه کاوش های علمی در اقیانوس ها برملا گشته است. این کاوش ها بینش ما را نسبت به تاریخ زمین تعمیق بخشید؛ از حرکات صفحات تکتونیکی زمین گرفته تا گردش اقیانوسی و آب و هوای  جهانی.»

محققان در اعماق بستر دریا در شش محل به عمق بیش از ۱٫۲۵ کیلومتر دست به تحقیق زده اند. آنها ۲٫۵ کیلومتر هسته های رسوب از لایه های مختلف گردآوری کرده اند که چگونگی تغییر شرایط جغرافیایی، آتش فشانی و جوی زیلاندیا را در طی ۷۰ میلیون سال نشان می دهد. دکتر «جرالد دیکنز» دانشمندی از دانشگاه رایس اعلام کرد: «اکتشافات فسیلی جدید گویای آن است که زیلاندیا به مانند امروز، همواره در اعماق اقیانوس ها قرار نداشته است. بیش از ۸۰۰۰ گونه مورد مطالعه قرار گرفتند و صدها گونه فسیلی شناسایی شدند. کشف پوسته های میکروسکوپی موجودات زنده ای که در دریاهای سطحی گرم زندگی می کردند و گرده های گیاهان زمینی نشان می دهد که شرایط جغرافیایی و جوی زیلندیا در گذشته بسیار متفاوت بوده است».

اکتشافات جدید نشان می دهد که شکل گیری حلقه آتش اقیانوس آرام در ۴۰ تا ۵۰ میلیون سال گذشته باعث بروز تغییرات چشمگیری در عمق اقیانوس و فعالیت آتش فشانی شده و بستر دریای زیلندیا را تحت الشعاع قرار داده است. دکتر «روپرت سادرلند» دانشمند دانشگاه ویکتوریای ویلینگتون بیان کرد: «دانشمندان بر این باور بودند که زیلاندیا به هنگام جدا شدن از استرالیا و قطب جنوب در حدود ۸۰ میلیون سال قبل، غرق شده بود.»

وی افزود: «این باور احتمالا صحیح است اما حالا مشخصا می دانیم که رویدادهای بزرگ بعدی در وضعیت این قاره تاثیرگذار بوده اند. تغییرات جغرافیایی بزرگ در شمال زیلاندیا در درک سوالاتی مثل نحوه پراکندگی گیاهان و حیوانات و تکامل آنها در اقیانوس آرام پیامدهایی داشته است. اکنون کشف سرزمین های گذشته و دریاهای کم عمق توضیحی در اختیارمان می گذارد. مسیرهایی برای جابجایی حیوانات و گیاهان وجود داشت. مطالعه رسوبات بدست آمده در طول ماموریت بر چگونگی حرکت صفحات تکتونیکی زمین و کارکرد سیستم آب و هوای جهانی تاکید ویژه ای خواهد داشت. داده های مربوط به تاریخ زیلندیا می تواند آزمایش حساسی برای مدل های رایانه ای فراهم آورد که برای پیش بینی تغییرات جوی آتی استفاده شده اند.»