دیوید هِرل یک کارشناس سیاستگذاری معتقد است: واقعیت جدیدی که برای پروژه‌های معدنی شکل گرفته، لزوم پدیده‌ای است که «مسوولیت اجتماعی» نام دارد، به این معنا که دیگر حرف آخر در پروژه‌های استخراجی در یک فرآیند به کل قانونی تعریف نمی‌شود، بلکه صدای افکار عمومی هم در این بین موثر است.
به گزارش معدن نامه، چالشی که در این بین وجود دارد این است که بیشتر مردم به ویژه در کشورهای توسعه‌یافته قضاوتی آمیخته با انزجار درباره توسعه فعالیت‌های معدنی دارند. شمار کمی به این قضیه روی خوش نشان می‌دهند و بیشتر مردم در واقع بر نقاط ضعف آن تاکید می‌کنند.
این اتفاق دلایل گوناگونی می‌تواند داشته باشد، اما بیش از همه با دغدغه‌های مرتبط با حفاظت از محیط‌زیست ارتباط دارد. مسئله فقط تغییرات آب و هوایی دنیا و گرم شدن زمین نیست، حراست از آب‌ها و بیابان‌های دربردارنده منابع طبیعی هم هست و به ویژه انتقادهای وارد به پروژه‌هایی که ظرفیت آسیب‌رسانی به منابع آبی را دارند، بر افکار عمومی بسیار تاثیرگذار است.
نگرانی‌های زیست‌محیطی در سطح جهانی رو به رشد است و با منافع اقتصادی هم جبران نمی‌شود. هر چند در سود اقتصادی که پروژه‌های معدنی می‌آفرینند و امکانی که برای اشتغالزایی ایجاد می‌کنند، شکی نیست اما آنچه در این بین مطرح است، ایجاد تعادل و حد میانه برای رشد اقتصادی و حفاظت از محیط‌زیست است.
شاید یک سرمایه‌دار و صاحب شرکت معدنی با خود بگوید در بحبوحه هزار پیچ و خم اکتشاف، استخراج، بهره‌برداری و بازاریابی مواد معدنی دیگر با افکار عمومی چه کند؟ اما نکته اینجاست که ارتباطات اجتماعی و مدیریت سهامداران به همان اندازه مهم است که متقاعد کردن قانونگذاران و مقامات دولتی. فراموش نکنید سرمایه خود را صرف پروژه‌هایی کرده‌اید که درآمدزایی از آنها به بهای آسیب به زیستگاه‌های انسانی تمام می‌شود. به همین منظور باید افکار عمومی را قانع کنید که خطرپذیری‌های زیست‌محیطی پروژه‌های خود را قبول دارید و به آنها اطمینان دهید این خطرپذیری‌ها را مدیریت می‌کنید. همچنین به آنها توضیح دهید که آب‌ها و خاک‌ها برای شما هم ارزشمند هستند و به حفاظت از آنها متعهد هستید.
منبع: صمت
مطالب مرتبط
