به گزارش بیرونیت به نقل از انجمن نوردکاران فولادی، بهمن قاسمی اظهار کرد: در حالی که شمش بیلت فولاد به عنوان ماده اولیه تولید محصولات نوردی، فقط ۱۲ درصد هزینه دارد تا به نقطه سر به سر برسد، اما بورس کالا اجازه می‌دهد تا قیمت مواد اولیه همراه با هشت درصد اضافه (یعنی چهار درصد زیر قیمت تمام شده) به عنوان قیمت نهایی محصولات ما در نظر گرفته شود.

عضو انجمن نوردکاران فولادی ادامه داد: در حالی که فولادسازان در هر کیلوگرم محصول نهایی خود بیش از ۱۵۰ درصد و ۸۵ درصد سود می‌کنند، اما قیمت محصولات نهایی نوردکاران با چهار درصد زیان به رسمیت شناخته می‌شود؛ در این زمینه بورس کالا نیز به تنهایی نمی‌تواند کاری انجام دهد. پیگیری‌های ما در این زمینه از طریق انجمن فولاد هم تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده است.

قاسمی توضیح داد: یک شرکت فولادی محصولی را که برایش هفت هزار و ۲۰۰ تومان تمام می‌شود را با بیش از ۱۵۰ درصد سود ۱۸ هزار و ۳۰۰ تومان به فروش می‌رساند و واسطه‌ها نیز همان محصول را با بیش از ۳۰ درصد سود به بالای ۲۵ هزار تومان به مصرف کننده می‌دهند.

عضو انجمن نوردکاران فولادی اظهار کرد: همه اینها در حالی است که هزینه حمل ۳۵۰ تومان، هزینه گاز، برق و آب ۳۰۰ تومان، هزینه پرسنلی ۳۰۰ تومان، هزینه بهره وام بانکی ۳۰۰ تومان و هزینه اکسید و ضایعات چهار درصد معادل ۶۰۰ تومان تمام می‌شود که در مجموع یک هزار و ۷۶۰ تومان و به عبارتی ۱۲ درصد هزینه است، آن هم بدون در نظر گرفتن استهلاک، سود تولیدکننده و مالیات.

وی گفت: از بورس کالا می‌خواهیم که به این موار توجه کرده و سود مورد تأیید را برای این قشر استعلام کند. همچنین با توجه به مضیقه عمومی مالی نوردکاران تا حد ممکن از شرکت‌های فولادی بخواهد تا از سلف فروشی به جای تحویل فوری خودداری کنند.

قاسمی تاکید کرد: به دلیل عرضه گران شمش فولادی (به عنوان ماده اولیه) و عرضه قطره چکانی شمش از سوی فولادساز قادر به صادرات محصولاتمان نیستیم. با اینکه پول شمش فولاد مورد نیاز خود را نقدی پرداخت می‌کنیم، اما شرکت فروشنده شمش را یک ماه بعد به ما تحویل می‌دهد و نظارتی هم در این زمینه وجود ندارد، به این ترتیب بسیاری از شرکت‌ها تمایلی به خرید از بورس کالا ندارند و از بازار آزاد شمش مورد نیازشان را تأمین می‌کنند.

عضو انجمن نوردکاران فولادی افزود: به این ترتیب و با خارج شدن خریداران از بورس، شرکت فولادساز به بهانه اینکه خریداری برای محصولشان وجود ندارد اقدام به صادرات آن می‌کنند که از سود و صرفه بالاتری برایشان برخوردار است.