در این شرایط، عدم‌رونق معاملات شمش فولاد زنگ ‌‌‌خطری جدی مبنی بر احتمال افت قابل ملاحظه تولید و حتی تعطیلی صنایع تکمیلی را به همراه دارد. البته با توجه به نبود تقاضای مصرفی و سرمایه‌‌‌ای در بازار داخل، این کاهش تولید به عدم‌تعادل قیمتی در بازار داخل منجر نشده؛ اما تضعیف صنعت فولاد که همواره یکی از ارکان اصلی رشد اقتصادی به‌‌‌شمار می‌رود، در حال بروز است. به گفته برخی از فعالان بازار آهن و فولاد، تمرکز سیاستگذار بر کاهش یا کنترل قیمت در بازار فولاد کشور ظرف ماه‌‌‌های گذشته به میزانی شدت گرفت که سیاستگذار از رونق بازار غافل شد و حتی تصمیمات اتخاذشده برای کنترل قیمتی در بازار به تعمیق بیشتر رکود در بازار نیز دامن زد. در این شرایط تسهیل صادرات و پرهیز از هرگونه سیاست کنترل نرخ در بازار داخل می‌‌‌تواند به کاهش رکود در بازار کمک کند.

رونق از بازار شمش رخت بربست
روز گذشته، رینگ صنعتی بورس کالا میزبان عرضه بالغ بر ۱۸۰‌هزار تن شمش فولاد با قیمت پایه در بازه ۱۲‌هزار و ۱۶۰تومان تا ۱۲‌هزار و ۸۵۰تومان بود. بازه تعیین‌شده برای عرضه شمش فولاد نسبت به بازه قیمت پایه عرضه شمش در هفته قبل افزایش داشت. البته این رشد نرخ در کرانه بالای قیمت پایه عرضه به مراتب بالاتر بود.

دلیل رشد قیمت پایه عرضه شمش فولاد در رینگ دیروز را باید در رشد نرخ ارز نیمایی ظرف روزهای گذشته جست‌وجو کرد. در حال حاضر قیمت جهانی فولاد و نرخ ارز نیمایی دو مولفه تعیین‌‌‌کننده قیمت پایه شمش فولاد برای عرضه در رینگ بورس‌کالا هستند. نرخ بیلت صادراتی ایران ظرف هفته‌‌‌های گذشته تغییری نداشته است و به گزارش نشریه «متال‌‌‌بولتن» این محصول فوب خلیج‌فارس، در هفته ابتدایی ژانویه ۲۰۲۲ همچون هفته پایانی دسامبر ۲۰۲۱ با نرخی در بازه ۵۴۳ تا ۵۵۰ دلار به ازای هر تن مورد معامله قرار گرفته است. در این بازه زمانی قیمت ارز نیمایی رشد اندکی داشت که این موضوع زمینه افزایش بهای پایه شمش فولاد را در رینگ صنعتی بورس‌کالا فراهم کرد.

افزایش قیمت پایه شمش فولاد باعث شد استقبال متقاضیان از رینگ دیروز به مراتب کاهش داشته باشد؛ به نحوی که در نهایت تنها ۳۷‌هزار تن شمش از این رینگ مورد معامله قرار گرفت. اغلب تقاضاهای به ثبت رسیده در رینگ دیروز شمش فولاد مربوط به محصولاتی بود که در کف قیمت عرضه شده بودند.

میانگین نرخ فروش شمش فولاد در رینگ دیروز به ۱۲‌هزار و ۳۷۰تومان رسید که این رقم کمترین میانگین نرخ فروش شمش در این بازار پس از هفته پایانی اردیبهشت‌ماه بود. به این ترتیب، قیمت پایه عرضه شمش فولاد در رینگ روز سه‌‌‌شنبه ۲۱ دی‌ماه افزایشی بود؛ اما میانگین نرخ معامله عقب‌‌‌نشینی کرد. در حالی که رشد قیمت ارز نیمایی زمینه افزایش قیمت پایه شمش فولاد را مهیا کرد، تعدیل نرخ ارز در بازار آزاد با منفی شدن انتظارات تورمی میان متقاضیان زمینه عدم‌استقبال از شمش فولاد با این نرخ را فراهم کرد.

کف‌‌‌نشینی حجم معاملات فولاد
عدم‌رونق بازار محصولات فولادی در بازار داخلی و صادراتی در عین تعدیل انتظارات تورمی باعث شد حجم معامله شمش فولاد در رینگ دیروز بورس‌کالا به کمترین میزان در سال‌جاری برسد. نبود تقاضای مصرفی و سرمایه‌‌‌ای برای محصولات فولادی در بازار داخل، تضعیف بازار صادراتی محصولات فولادی، تعدیل انتظارات تورمی و احتمال کاهش بیشتر قیمت‌ها با ایجاد خوش‌بینی درباره به نتیجه رسیدن مذاکرات احیای برجام و عدم‌تثبیت وضعیت در بازار از مهم‌ترین دلایل عقب‌‌‌نشینی متقاضیان از خرید شمش فولاد در رینگ دیروز بورس‌کالا بودند که در نهایت به کف‌‌‌نشینی حجم معاملات شمش فولاد در رینگ دیروز منجر شدند. با احتساب مالیات ارزش‌افزوده و کارمزد ارکان بورس، میانگین قیمت تمام‌شده خرید شمش فولاد در رینگ روز گذشته به ۱۳‌هزار و ۵۰۰تومان ‌‌‌رسید؛ اما با احتساب هزینه حمل و تبدیل حداقل نرخ تمام‌شده میلگرد با این شمش این رقم بیش از ۱۴‌هزار و ۵۰۰تومان خواهد بود. این در حالی است که در حال حاضر قیمت پایه عرضه میلگرد در بورس‌کالا برابر ۱۲‌هزار و ۹۸۰تومان تا ۱۳‌هزار و ۷۸۰تومان تعیین شده که این نرخ حتی از قیمت تمام‌شده شمش نیز کمتر است.

در حال حاضر هر کیلوگرم میلگرد سایز۱۶ در بازار آزاد حدود ۱۴‌هزار و ۶۰۰تومان به فروش می‌رسد و به گفته فعالان این بازار حتی در این نرخ هم که با توجه به قیمت مواد اولیه به واقع نرخی ارزنده تلقی می‌شود، خبری از تقاضای مصرفی و سرمایه‌‌‌ای در بازار نیست.

رکود بازار محصولات فولادی به رقابت منفی در بازار صادراتی انجامید
به گفته فعالان بازار آهن و فولاد کشور، استمرار رکود در بازار مقاطع طویل فولادی کشور و تضعیف بازارهای صادراتی با افت جهانی قیمت فولاد باعث شده تا نوردکاران به رقابت منفی در بازارهای صادراتی روی بیاورند. به گفته برخی منابع، این رقابت منفی به میزانی جدی شده که برخی نوردکاران حاضر به فروش محصول خود با نرخی در محدوده شمش فولاد نیز شده‌‌‌اند. انباشت محصول در انبار نوردکاران با توجه به رکود سنگین مصرفی و سرمایه‌‌‌ای در بازار داخل در شرایطی که بازار قوی صادراتی وجود ندارد، مهم‌ترین دلیل این زیرفروشی است. به این ترتیب باید اذعان کرد، دعوت بازار به رکود در قدم ابتدایی کاهش نرخ در بازار داخل را به همراه دارد و می‌‌‌تواند جذاب تلقی شود؛ اما در ادامه به بروز پدیده‌‌‌هایی همچون زیرفروشی، رقابت منفی میان تولیدکنندگان در بازارهای صادراتی و حتی توقف تولید منجر می‌شود.

رشد بهای انرژی و صعود قیمتی در سال ۱۴۰۱
قطع‌شدن مقطعی انرژی شامل برق و گاز همواره یکی از چالش‌‌‌های پیش‌روی فولادسازان کشور ظرف سال‌های گذشته بوده است. در حالی که ظرف یک‌سال اخیر بهای گاز و برق صنایع فولادی افزایش قابل ملاحظه‌ای داشت، این واحدها با قطعی طولانی‌مدت انرژی و در نتیجه کاهش یا توقف اجباری تولید نیز روبه‌رو شده‌‌‌اند.

برآورد می‌شود، قطعی برق در نیمه ابتدایی سال باعث شد میزان تولید فولاد کشور در نیمه ابتدایی سال حدود ۱۵‌درصد از میزان تولید در سال ۹۹ کمتر شود. در این شرایط فولادسازان و به‌خصوص واحدهای ذوب القایی در فصل زمستان با چالش تامین مستمر گاز و برق روبه‌رو هستند. به این ترتیب نه‌‌‌تنها فرصتی برای جبران عقب‌‌‌ماندگی کاهش تولید در نیمه ابتدایی سال وجود ندارد، بلکه میزان تولید فولاد در نیمه دوم سال احتمال کاهش بیشتر از افت تولید در نیمه ابتدایی سال را خواهد داشت. رکود در بازار داخل ظرف ماه‌‌‌های اخیر باعث شده است تا کاهش محسوس تولید بر بازار و روند قیمتی محصولات اثرگذار نشود؛ اما خطر کاهش تولید و عقبگرد صنایع فولادی به‌شدت حس می‌شود. بنابراین انتظار می‌رود چاره‌‌‌ای اساسی در این زمینه تدبیر شود؛ در غیر‌این صورت باید منتظر استمرار چنین کاهشی در سال آینده بود.

بازار بی‌‌‌رونق مقاطع
بررسی «دنیای‌اقتصاد» از بازار آزاد آهن و فولاد کشور از استمرار رکود سنگین در این بخش حکایت دارد. به گفته فعالان بازار آهن و فولاد، به‌رغم ارزنده بودن قیمت محصولات فولادی نسبت به نرخ مواد اولیه، خبری از خریداران مصرفی و سرمایه‌‌‌ای در بازار نیست. البته نبود تقاضای مصرفی با توجه به قرارگرفتن در فصل سرد سال کاملا قابل توجیه است و احتمال رفع آن در هفته‌‌‌های آینده وجود دارد؛ اما اگر دولت همچنان بر کنترل نرخ در بازار آهن و فولاد کشور اصرار داشته باشد، احتمال بازگشت تقاضای سرمایه‌‌‌ای به این بازار کم است که این موضوع با تقویت رکود می‌‌‌تواند در نهایت به زیان فولادسازان، به‌خصوص در بخش محصولات نهایی تمام شود.
منبع: دنیای اقتصاد