به گزارش بیرونیت، بر اساس آمار انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران طی پنج ماهه سال جاری ۱۰ میلیون و ۸۲۸ هزار تن شمش فولادی (اسلب، بیلت و بلوم) تولید شده است که هفت میلیون و ۷۵۱ هزار تن آن در داخل مصرف شده است. مصرف ظاهری فولاد در پنج ماهه امسال ۲۴ درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته که ۱۰ میلیون و ۱۴۴ هزار تن بوده، کاهش یافته است.

همچنین از مجموع چهار میلیون و ۲۹۶ هزار تن کل مقاطع طویل فولادی (تیرآهن، میلگرد، ناودانی، نبشی وسایر مقاطع) تولید شده در پنج ماهه سال جاری، سه میلیون و ۱۹۷ هزار تن در داخل مصرف شده که نسبت به میزان مصرف آن در مدت مشابه سال گذشته ۲۱ درصد کمتر است. از ابتدای فروردین تا پایان مردادماه سال گذشته، چهار میلیون و ۲۳ هزار تن مقاطع طویل در کشور مصرف ظاهری شده است.

مصرف ظاهری کل مقاطع تخت فولادی (ورق گرم، ورق سرد و ورق پوششدار) نیز در مدت مذکور سال جاری نسبت به پنج ماهه ابتدایی سال گذشته، ۱۸ درصد کمتر شده و از سه میلیون و ۹۸۱ هزار تن به سه میلیون و ۲۶۵ هزار تن رسیده است.

از ابتدای سال جاری تا پایان مرداد ماه، تولید محصولات فولادی نیز معادل هفت میلیون و ۵۸۱ هزار تن ثبت شده که شش میلیون و ۴۶۲ هزار تن آن به مصرف داخلی اختصاص یافته است و بدین ترتیب نسبت به مصرف ظاهری آن در مدت مشابه سال گذشته که هشت میلیون و چهار هزار تن بوده است، ۱۹ درصد کاهش یافته است.

بر اساس آمار کمترین میزان افت مصرف ظاهری فولادی‌ها در این مقایسه آماری متعلق به تولید آهن اسفنجی است که با کاهش هفت درصدی، در مجموع پنج ماهه سال جاری به ۱۱ میلیون و ۸۷۰ هزار تن رسیده است. میزان مصرف ظاهری این محصول معدنی در مدت مشابه سال گذشته معادل ۱۲ میلیون و ۷۱۴ هزار تن بوده است.

این در حالیست که صادرات فولادی‌ها در این مدت با افزایش قابل توجهی روبرو بوده است و از میزان تولید فولادی‌ها در پنج ماه نخست امسال، به ترتیب صادرات شمش فولاد  ۳۹ درصد، مقاطع طویل فولادی ۸۳ درصد، مقاطع تخت فولادی ۱۱۴ درصد، محصولات فولادی ۸۸ درصد و آهن  اسفنجی ۱۹۰ درصد افزایش یافته است.

در نگاه اول به آمار مصرف زنجیره فولاد در پنج ماهه ابتدایی سال جاری که نسبت به مدت مشابه سال گذشته کمتر شده است، به نظر می‌رسد که قطعی‌ برق صنایع و محدودیت‌ فعالیت‌ها که منجر به کاهش تولید شده مصرف را کاهش داده است، اما با بررسی بیشتر مشخص می‌شود که این کاهش مصرف ظاهری داخلی در شرایطی رخ داده که صادرات همه آن‌ها افزایش قابل توجهی داشته است و رقم‌های قریب به رشد ۱۰۰ درصدی و حتی بیشتر از آن در افزایش صادرات به چشم می‌خورد. بدین ترتیب این سوال پیش می‌آید که با توجه به پرکاربرد بودن فولاد در صنایع مختلف از جمله خودرو، لوازم خانگی و...، کشور آنقدر بی‌نیاز از تولیدات زنجیره فولاد شده که میزان مصرف ظاهری تا این حد کاهش و صادرات تا این حد افزایش یافته است؟ آیا صرفه صادرات بیش از تامین صنایع داخلی است یا صنایع داخلی بی‌نیاز از فولاد شده و محصولی دیگر را جایگزین فولاد کرده‌اند که سبب شده  تولیدات فولادی‌ها مشتری داخلی نداشته و آن‌ها صادر کرده‌اند؟  

این موضوع از سوی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در دست پیگیری است.