منصور قربانی در گفت‌وگو با بیرونیت گفت: درست است که افغانستان دارای منابع معدنی فراوان است، اما طالبان نمی‌تواند از آنها استفاده کند که دلخوش به آن باشد که به‌زودی اقتصادش را سروسامان بدهد و از ذخایر معدنی افغانستان استفاده کند.

او افزود: در ابتدا اشاره می‌کنم به ذخایر معدنی افغانستان و آنگاه می‌گویم که چرا طالبان نمی‌تواند از این ذخایر استفاده کند. واقعیت این است که افغانستان دارای ذخایر طبیعی معدنی، فلزی، غیرفلزی و حتی نفت و گاز فراوان است. افغانستان دارای ذخایر بزرگی از آهن، مس، سرب و روی، کروم و به‌خصوص فلزات کمیاب مانند لیتیوم، برلیوم و فلزاتی چون منیزیت، تالک و زغال‌سنگ و همچنین گوهرسنگ‌ها به‌خصوص که از نظر گوهرسنگ‌ها می‌توانیم بگوییم افغانستان در جهان در برخی از گوهرسنگ‌ها به‌خصوص گوهرسنگ‌های شمال افغانستان و شمال شرق افغانستان بی‌نظیر است.
ذخایر غنی صنایع معدنی در افغانستان
رئیس انجمن زمین شناسی با اشاره به ذخایر معادن افغانستان بیان کرد:ذخایر آهن افغانستان مثلا ذخیره‌ی «حاجی‌گک» یا ذخایر مس «عینک» یا ذخایر «تالک» و «منیزیت آرشین» که در کوه‌های تورا بورا هست یا ذخایر زغال‌سنگ که در منطقه‌ی «پُلِ خُمری» و نزدیک سمنگان و حتی بامیان هست و یا ذخایر سنگ‌های قیمتی که در پنجشیر در بامیان در بدخشان می‌باشند و به‌خصوص لیتیوم و برلیوم که در کوه‌های نورستان هستند.
قربانی با تاکید بر اهمیت معادن افغانستان گفت:معادن افغانستان از نظر موقعیت جغرافی در کوه‌های مرتفع و صعب‌العبور هستند که دسترسی به آنها نیاز به جاده‌سازی گسترده‌ای دارد.
طالبان تجهیزات برای اکتشاف ندارد
او افزود:ازسوی دیگر وقتی که یک معدن را بخواهیم راه‌اندازیم کنیم باید اکتشافات دقیق کنیم، بعد زیرساخت‌های لازم را فراهم کنیم، استخراج برای خودش تکنولوژی دارد و به ماشین‌آلات نیاز دارد، بعد از استخراج باید فرآوری شوند یا تولید شوند که همه‌ی اینها نیاز به تکنولوژی و دانش دارد.
جایگاه تجارت جهانی در تفکر طالبان وجود ندارد
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در بخش دیگری از گفته های خویش با بیان اینکه در اقتصاد طالبان خبری از تجارت جهانی نیست تصریح کرد:طالبان چه بلد است؟ طالبان نه تکنولوژی می‌داند و نه ابزار دارد. اصلا در قوانین افرادی که در طالبان هستند، در مدیریت طالبان، در افراد طالبان، در ایدئولوژی طالبان از دانش خبری نیست. از اقتصاد تجارت جهانی خبری نیست. چینی‌ها، روس‌ها و یا پاکستانی‌ها برخی از تجهیزات رادر اختیارشان می‌گذارند و بهره‌برداری معادن را انجام می‌دهند. اولا که اگر آنها هم این لوازم را در اختیار طالبان بگذارند، یک معدن از اکتشاف تا بهره‌برداری حداقل 10 سال طول می‌کشد؛ یعنی باید جاده‌سازی بشود، باید اکتشاف بشود، باید استخراج بشود و باید در آنجا کارخانه‌ی فرآوری و تولید زده بشود.

قربانی ادامه داد:افغانستان نمی‌تواند خیلی خام‌فروشی کند؛ یعنی طالبان نمی‌تواند خام‌فروشی کند به دلیل اینکه افغانستان نیاز به جاده‌های وسیع دارد که ما هنوز آن بستر جاده‌سازی را در افغانستان نداریم.
به گفته اوازسویی دیگر افغانستان به دریا راه ندارد. باید مواد معدنی از افغانستان حداقل به جنوب پاکستان (غرب پاکستان) یعنی از بلوچستان پاکستان و از آنجا به دریای عمان بیاید و از آنجا حمل بشود. در این صورت اقتصادی نخواهد بود. مسیر هم مسیر همواری نیست.
بهره برداری معدن تا ۱۰سال زمانبر است
رئیس سازمان زمین شناسی در ادامه با اشاره به اینکه تا ۱۰ سال آینده هم طالبان نمی‌تواند از ذخایر معادن افغانستان بهره لازم را ببرند، گفت:اگر از سنگ‌های قیمتی بخواهد بهره‌برداری کند که به‌طور سنتی می‌تواند این کار را بکند. البته سنگ‌های قیمتی در مناطقی هستند که خیلی در سیطره‌ی طالبان نخواهد بود. در شمال هستند و معمولا توسط بومی‌ها به‌طور سنتی تولید می‌شوند. به هر حال طالبان نمی‌تواند از ذخایر افغانستان در آینده‌ی نزدیک حداقل در صورتی که شانس یارش باشد و کشورهایی که خدمتتان گفتم که چین یا پاکستان یا روسیه بخواهند به طالبان کمک کنند، حداقل به 10 سال دیگر هم نمی‌رسد که بتواند از معادن استفاده کند. البته اعتقاد من این است که تا 10 سال آینده طالبانی نخواهد بود.