بر این اساس راه اندازی کامل یک معدن کوچک در بدو کار نیاز به تامین نقدینگی بالا دارد که اگر معدنکار نتواند آن را تامین کند عملا فعالیت معدنی صورت نخواهد گرفت.

این گزارش حاکی از آن دارد که فعال سازی یک معدن کوچک در نهایت به حدود ده میلیارد تومان برای توسعه خطوط سنگ شکن و دانه بندی به همراه تجهیز کادر اداری و ایجاد برخی زیرساحت ها نیازمند است که طبیعتا بخش خصوصی به تنهایی و بدون اتکا به منابع بانکی نمی تواند عملیات معدنکاری را آغاز کند.

با توجه به بررسی های معدن نامه در حال حاضر نمی توان برای دریافت تسهیلات 10 تا 50 میلیارد تومان روی منابع بانکی حساب کرد چرا که پروانه معدن به صورت مستقیم مورد قبول بانک های کشور نیست و عملا از محل منابع بانکی تسهیلاتی به معادن کوچک و متوسط برای دریافت وام های زیر 50 میلیارد تومانی اختصاص نمی یابد.

معدن نامه پیشنهاد می دهد مشکل تامین مالی معادن کوچک و متوسط از دو راه قابل حل است. نخست آنکه فعالان معدنی کشور سرمایه گذار خارجی بیابند و با استفاده از منابع خارجی معادن خود را تجهیز کرده و توسعه دهند.

راه حل دیگر آن است که مثلثی با حضور صندوق توسعه ملی، بانک صنعت و معدن و صندوق توسعه ملی به وجود آید و معدنکاران با طی پروسه ای منظم درخواست خود را ابتدا به صندوق بیمه فعالیت های ارائه دهند و آنگاه پس تایید صلاحیت ها متقاضی معدنی بتواند تسهیلات ریالی و ارزی خود را از طریق این صندوق دریافت کرده و پشتوانه تامین آن بانک صنعت و معدن و صندوق توسعه ملی باشد.

این گزارش حاکی از آن دارد که اتحاد صندوق توسعه ملی، بانک صنعت و معدن و صندوق حمایت از فعالیت های معدنی می تواند مثلث رشد و توسعه بخش معدن را به وجود آورد و منابع را به صورت کانالیزه به دست فعالان معدنی کوچک و متوسط برساند.

بر اساس این گزارش، صندوق بیمه فعالیت های معدنی نیز می تواند با ایجاد تنوع در وثائق خود به غیر از پروانه بهره برداری، سند ماشین آلات معدنی و حتی چک و سفته را به عنوان وثیقه بپذیرد.