به گزارش معدن‌نامه، سمیه سادات امیدیانی مدرس و محقق گوهرشناسی در پنل تخصصی ایران کان مین 2016 با بیان اینکه منظور از بهسازی تمام اقداماتی است که به منظور بهبود سنگ و افزایش ضربه پذیری آن برای عرضه به بازار و فروش انجام می‌شود، اظهار کرد: هدف از بهسازی تغییر رنگ سنگ (روشن تر یا تیره تر کردن)، افزایش ضربه پذیری، پر کردن شکستگی ها و خلال آن و همچنین بهبود جلای سنگ است.

او در ادامه بیان کرد: برخی از بهسازی‌ها با ابزار و برخی را بدون ابزار می‌توان تشخیص داد اما روش حرارتی (heating) و پرتودهی به راحتی قابل تشخیص نیستند. از انواع بهسازی می توان به روش حرارت دهی، پرکردن خلال سنگ و شکستگی ها، پر کردن با مواد بی رنگ، انتشار سطحی و بهسازی از طریق دود و شکر، بلیچینگ یا سفیدکردن و پرتودهی اشاره کرد.

او با تاکید بر اینکه بهسازی به روش حرارت دهی از قدیمی ترین روش ها به شمار می رود، توضیح داد: در معرض حرارت قرار دادن سنگ به منظور تغییر رنگ آن و افزایش پاکی با ذوب کردن ناخالصی هاست که مزیت این روش پایدار بودن نتیجه آن است.

به گفته ی دکتر امیدیانی، عوامل موثر در بهسازی حرارتی، دمای انتقال داده شده به سنگ، نرخ و سرعت گرم کردن، نگه داشتن در آن دما، نرخ سرد کردن، نوع محیط، فشار و عناصر تشکیل دهنده آن سنگ هستند.

او همچنین اشاره کرد: تایلند پایتخت سنگ‌های رنگی جهان و معدن یاقوت است. برخی سنگ‌ها در طبیعت کمیاب و برخی دیگر نایاب هستند، مانند سنگ تنزانایت. لازم به ذکر است که به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن وجود یا عدم وجود برخی عناصر در سنگ، بهسازی عموما به روش تجربی انجام می‌شود. انتشار از دیگر روش‌های بهسازی سنگ است و مزیت آن امکان نفوذپذیری بالا در تمام سنگ است. به گفته او، برخی سنگ‌ها به انواع روش‌های بهسازی (treatment) نیاز دارند.

منبع: معدن نامه