او در گفت‌وگو با "بیرونیت" مطرح کرد: ذخایر کشف شده استان هم که بهره برداری نشده اند شامل منگنز، سیلیس، آهن توده ای، مس و طلا هستند. بیشتر این ذخایر گواهی کشف و شماری حتی پروانه بهره داری هم دارند اما به دلیل مشکلاتی امکان بهره برداری وجود ندارد. 
جامعی ادامه داد: مهم ترین این مشکلات از باورهای بومی برمی آید، از جمله این که افراد دارای پروانه مراتع در منطقه که اجازه چرای دام دارند، خود را صاحب زمین می پندارند و فکر می کنند هر کس می خواهد در این منطقه کار کند، باید به آنها پول دهد. در حالی که زمین نه به معدنکار تعلق دارد و نه به دامدار. متاسفانه تاکنون به اندازه کافی برای تغییر این باورها فرهنگسازی نشده است. علاوه بر این هزینه تامین تجهیزات برای این منطقه در مقایسه با پایتخت، دست کم دو برابر است.
او اضافه کرد: همچنین قاچاق سوخت در استان سیستان و بلوچستان مانع از این می شود که صاحبان ماشین های سنگین مانند لودرها زحمت کار در معدن را متحمل شوند. هر کدام از صاحبان این ماشین ها به ارزش ۲۰ میلیون تومان سهمیه سوخت دارند این سوخت را می فروشند و بدون استهلاک ماشین درآمدزایی می کنند. 
این سرمایه گذار همچنین توضیح داد: منطقه بزمان در استان سیستان و بلوچستان روزگاری به دلیل برخورداری از ذخایر کافی آب، منطقه مناسبی برای کشاورزی به شمار می آمد. متاسفانه پس از اینکه رینگتون استراتژی سرزمین های سوخته را در افغانستان و سیستان پیاده کرد، آب این منطقه خشک شد و کشاورزی آن از بین رفت و بزمان تبدیل به منطقه ای خشک با جغرافیایی خشن شد. مردم منطقه از امکانات حاکمیتی محروم و همچنین کم سواد یا بی سواد بودند، در نتیجه حمل مواد مخدر بود نه حتی تجارت مواد مخدر تنها منبع درآمد آنها شد. تجارت مواد مخدر با همه ایراداتی که به آن وارد است دست کم می توانست پول به کشور وارد کند، اما متاسفانه تجارت در اختیار افاغنه بود و بارکشی آنها محل اشتغال و درآمد ایرانی‌ها. با ایجاد معادن در این منطقه فرصت های جدیدی برای اشتغال فراهم شده است و در هر معدن کوچک مقیاس دست کم برای ۱۰۰ نفر به طور مستقیم شغل ایجاد شده است. 
جامعی خاطرنشان کرد: با توسعه معدنکاری به ذخایر کشف شده می توان تا ۵۰ هزار شغل در استان ایجاد کرد. لازم به ذکر است استان سیستان و بلوچستان از ظرفیت خوب نیروی انسانی برخوردار است چون اینجا هر خانواده به طور متوسط ۵ عضو دارد.