انا انزلناه فی لیله القدر_لیله القدر خیر من الف شهر

به لیالی قدر نزدیک شدیم و یکسال دیگر خودمان و عملکردمان را در ترازوی محاسبه الهی قرار می‌دهیم تا یار که را خواهد و میلش به که باشد.

شاید امسال راهی باشیم و آخرین شب قدرمان را قدر بنهیم شاید هم فرصتی دوباره بگیریم برای رسیدن به مقدر الهی ... 

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

یارب این تاثیر دولت در کدامین کوکب است 

 اما روزها و هفته‌های عجیبی را می‌گذرانیم، همزمانی بیماری اپیدمی مهلک با زلزله‌های پیاپی، و همزمان ماه مبارک و شب‌های قدر.

گویا هرشب بر مردمان هشدار می‌دهند قافله عازم است؛ رحل سفر ببندید و همراه شوید. لابد پیمانه‌ی بشر پر شده و ما بی‌خبر چشم انتظار عمر درازیم. شاید فرصتی عطا شود تا بمانیم و جبران کنیم شاید هم دستمان کوتاه شد و رفتیم پابپای این قافله. اما تا هستیم و تا بار زندگی بر دوشمان است ازین شب‌ها بهره بگیریم شاید که آخرین فرصت‌مان باشد. یکی از این شب‌ها شبی است که قرآن در آن نازل شد و شب‌‌هایی که امام همام ضربت خورد و در بستر افتاد و به شهادت رسید. تقارن شهادت امیرالمومنین با ایام قدر برای ما پیام و نشانه‌ای دارد از مسیر و مقصد امام علی (ع) که همان کلمه حق است. اگر علی را در خانه‌نشینی، در حکومت و در همراهی پیامبر الگو می‌دانیم و خود را پیرو او می‌شناسیم حتما می‌دانیم و می‌دانید راه و رسم علی اینچنین نبود که ما و مقاماتمان هستیم. علی حق را می‌گفت و از زخم بر جان و تن نمی‌هراسید. به دنبال مال شیرین دنیا و ثروت و غنیمت و پُست و حکومت و والی و استاندار و حاکم نمی‌رفت و از آنان چیزی نمی‌خواست. در اوج قدرت و توسعه اسلام حاصر بود و کسب غنیمت و ربودن مقام و رای، هدف و مقصدش نبود. از مال دنیا آنقدر بهره نداشت که جماعت گرد سفره‌اش جمع شوند و قربانی کند و خرج دهد. وقتی به حکومت رسید آنقدر به والیان هشدار داد و از عواقب مملکت‌داری نهیب زد که بخشی از آن هشدارها مجموعه‌ای از خطبه‌های نهج البلاغه شد که هنوز می‌تواند چراغی فرا روی حاکمان باشد.

از پس هزار و چهارصد سال امروز همین افتخار برای مکتب تشیع بس که میراث دار سیره علوی است.

همان علی که در عدالت خواهی و آزادی طلبی بی نظیر است.

مولایی که در رکاب پیامیر شیرمیدان جهاد و شب زنده دار خلوت شب در راز و نیاز با حضرت رب الارباب بود.

چه افتخاری برای شیعیان علی ابن ابی طالب از این بالاتر که شاخص قدر آنها در این لیالی شخصیتی چون پسر ابوطالب باشد که پیشوای همه آزادگان جهان است.

باری ارزش این شب‌ها چنان است که بقول سعدی "اگر شب‌ها همه قدر بودی  شب قدر بی‌قدر بودی". در هر سال یک شب را قدر می‌خوانند و ای کاش ما همگی از راس تا کف جامعه یک امسال را که مرگ پشت در خانه‌هایمان آمده قدر بدانیم و قدر بشناسیم و بجز خواندن قرآن و ادعیه نفس خویش را بخوانیم و حساب اموال و افکار و اقداممان را پاک پاک کنیم تا اگر از پس امروز فردایی نبود با قلبی آرام برویم تا مبداء هستی.

حال از آنجا که زمان دقیق شب قدر معلوم نیست شیعیان سه شب و اهل سنت یک دهه آخر ماه مبارک را شب را قدر می‌دانند. 

امید داریم همین شب‌ها فرصت‌مان تمدید شود بلکه باری به مقصد رسانیم و دلی شاد کنیم.

بار الها در سیاهی این شب ها، آنگاه که به استغاثه در درگاهت می پردازیم به ما توفیق درک معرفتی را عطا بفرما که مولایمان در نماز صبح روز نوزدهم رمضان سال چهلم هجری گفت:

فزت و رب الکعبه.

خدایا به حق علی ما را در زمره رستگاران درگاهت قرار بده.