موسی غنی‌نژاد می‌گوید: تا زمانی که روابط تجاری، مالی، بانکی و تکنولوژیکی اقتصاد ایران با دنیا درست نشود نمی‌توان امیدوار بود که بخش‌های حقیقی اقتصاد کشور به توسعه دست یابند.

غنی‌نژاد گفت: برخی همواره عنوان می‌کنند که از تحریم‌ها عبور کرده‌ایم و در تلاشند که به جامعه بقبولانند بدون رابطه با دنیا و با ادامه وضع موجود می‌توانیم بخش‌های مختلف صنعت و معدن را مدیریت کنیم. این گفته مثل آن می‌ماند که فردی بخواهد با داشتن یک گوشی موبایل قدیمی مربوط به دو دهه پیش به ارتباط خود با دیگران ادامه دهد. طبیعتاً چنین فردی از نعمت گوشی‌های هوشمند و به‌روز محروم خواهد بود و نمی‌تواند از امکاناتی که این گوشی‌ها در اختیار بشر قرار داده‌اند، استفاده کند.

او افزود: رابطه با دنیا نیز به همین شکل است. شاید بخش صنعت و معدن کشور بتواند با تکنولوژی‌های قدیمی به تولیداتی دست یابد اما طبیعتاً هزینه تولید بسیار بالا خواهد بود و با استانداردهای بین المللی فاصله چشمگیری خواهد داشت که مثل همان تفاوتی است که بین گوشی‌های قدیمی موبایل و گوشی‌های هوشمند وجود دارد.

غنی‌نژاد افزود: طبیعتاً بخش معدن کشور یکی از مزیت‌های اقتصاد ماست اما این مزیت به تنهایی نمی‌تواند به تولید ثروت منجر شود چراکه ما برای توسعه بخش معدن یا هر بخش دیگری از اقتصاد کشور نیاز به داشتن رابطه تجاری، مالی، بانکی و تکنولوژیکی با دنیای خارج داریم و تا این موارد حل نشود تولید رقابتی و صادرات‌محور به بازارهای جهانی نخواهیم داشت.

این اقتصاددان گفت: اگر شرایط اقتصاد کشور عادی شود و رابطه ما با دنیا بهبود یابد طبیعتاً می‌توان با به‌کارگیری مدیران خوبی که در کشور داریم بخش معدن کشور را توسعه داد. در این صورت فکر و ذکر آنها این خواهد بود که چگونه این بخش را توسعه داده، از تکنولوژی‌های جدید استفاده برده و به تولید رقابتی دست یابند. نه اینکه از صبح که بیدار می‌شوند به این فکر فرو روند که چگونه از دیوار تحریم‌ها عبور کنند.

غنی‌نژاد افزود: در شرایط فعلی صادرات ما عمدتاً به کشورهای منطقه نظیر افغانستان، عراق و ترکیه است و بیشتر از این کشورها بازار صادراتی رسمی دیگری نداریم، اگر هم داشته باشیم با هزاران دردسر بنگاه‌های ما مجبورند کالای خود را صادر کنند.

غنی‌نژاد افزود: طبیعتاً شرایط فعلی نمی‌تواند زیاد دوام داشته باشد و باعث اداره کشور شود. چراکه هرچقدر روابط ما با دنیا محدودتر شود منجر به درجا زدن و حتی عقب‌ماندگی خواهد شد نمونه آن کشور کوباست که این مسیر را طی کرد ودستاوردی جز فقر و عقب‌افتادگی برای مردمش نداشت.

این اقتصاددان افزود: به نظر من ما به نوعی به از هم پاشیدگی اقتصادی دچار شده‌ایم و از نقطه شکست نیز عبور کرده‌ایم. به قول یکی از بزرگان ادامه این شرایط ما را با جامعه‌ای مواجه می‌کند که از بین رفته ولی چیزی که باید جایگزین آن باشد متولد نشده است. 

این اقتصاددان تصریح کرد: در این میان بعضی با شعارهای تکراری نظیر خودکفایی،  بومی‌سازی،  چرخ را از نوع اختراع کردن یا مهندسی معکوس فکر می‌کنند می‌توانند ما را از عقب‌ماندگی تکنولوژیکی نجات دهند. این در حالی است که گفتن این حرف‌ها، شوخی‌های بی‌مزه‌ای است.

غنی‌نژاد افزود: تنها راه نجات کشور و توسعه بخش‌های اقتصادی ایران از جمله معدن و صنایع معدنی احیای روابط تجاری، مالی و تکنوژیکی با دنیاست و تا این وضعیت درست نشود از دست اقتصاد کاری برنمی‌آید.