البته این سهم در اقتصادهای توسعه‌یافته و صنعتی نظیر استرالیا ۱۰ برابر بیشتر از ایران است. اگر بخواهیم ملموس‌تر این مطلب را بیان کنیم ایران با حدود یک‌درصد جمعیت جهان، مالک ۷‌درصد از منابع معدنی دنیاست، اما سهم این بخش در تولید ناخالص داخلی بسیار اندک است، که این موضوع خود موید پتانسیل بالای رشد اقتصادی در این بخش است. معدن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کاری هوشمند با بهره‌‌‌گیری از تکنولوژی‌‌‌های نوین و هوش مصنوعی، شیوه‌‌ جدیدی از استخراج و بهره‌‌‌برداری از معادن را ارائه می‌دهد که به افزایش بهره‌‌‌وری، ایمنی و کاهش هزینه‌‌‌ها کمک می‌کند و در عین حال بر محیط‌زیست نیز اثری مثبت دارد و در نهایت به رشد اقتصادی و افزایش ثروت ملی منجر خواهد شد. از طرفی در حال حاضر حدود ۸‌درصد از تولید ناخالص داخلی ایران از طریق اقتصاد دیجیتال تامین می‌شود که با توجه به برنامه هفتم توسعه کشور این سهم باید تا سال ۱۴۰۷ به ۱۵‌درصد افزایش یابد.

وی ادامه داد: یکی دیگر از دلایل اساسی عدم‌پیشرفت در این بخش عدم‌سرمایه‌گذاری مناسب در بخش معدن و زیرساخت‌های فعلی آن در کشور بوده است. متاسفانه در حال حاضر صرف نظر از ورود صنعت معدن و تولیدات وابسته به آن به فاز انقلاب صنعتی چهارم، در همان بخش‌های سنتی و مکانیزه نیز سرمایه‌گذاری و فعالیت دقیق انجام نشده است. اگر از کل این صنعت صرفا بخواهیم به بخش معدن و اکتشاف بپردازیم با یک مقایسه کوچک می‌توان شرایط موجود را بررسی کرد. اکبری گفت: مجموع ژئوفیزیک هوابرد در ایران تاکنون حدودا ۲ میلیون کیلومتر خطی بوده است.

 آمریکا با حدود ۶ برابر مساحت ما تاکنون بیش از ۲۵ میلیون کیلومتر خطی و استرالیا با ۵.۴ برابر مساحت ما بیش از ۲۰ میلیون کیلومتر خطی دارند. در متراژ حفاری اکتشافی ایران تاکنون حدود ۵.۷ میلیون متر حفاری دارد؛ در حالی که کانادا فقط در سال ۲۰۲۰ حدود ۶.۳ میلیون متر حفاری انجام داده و استرالیا در همان سال حدود ۱۱ میلیون متر داشته است. در کنار این موارد متاسفانه عدم‌توسعه و رشد زیرساخت‌های فعلی موردنیاز صنعت نظیر آب و برق و گاز، نبود زیرساخت‌های فناوری نظیر بسترهای شبکه و اینترنت موردنیاز و همچنین مشکلات مربوط به تامین امنیت شبکه‌ها نیز مزید بر علت شده است تا همچنان صنعت معدن و فولاد نتواند سهمی درخور از اقتصاد دیجیتال داشته باشد.

منبع: دنیای اقتصاد