اینکه "مدیر شایسته" چه معنایی می‌دهد و فلسفه رویش چنین عناوینی چیست، خود پرسشی دیگر است.

انتخاب و معرفی"مدیر شایسته" صنعت فولاد، در ذهن افرادی که خبرهای دنیای مد و لباس را دنبال می‌کنند تداعی کننده انتخاب "دختر شایسته" نیز هست.

این عناوین در حالی به مدیرانِ عمدتا ناشناخته داده می‌شود که بر اساس بررسی‌های "بیرونیت"، صنعت فولاد ایران به گواه فعالان این صنعت در ۶ ماه ابتدایی سال جاری حدود ۴۵۰ میلیون دلار از محل قطعی برق زیان دیده و مجموع تولید در کارخانه‌های بزرگ کشور ۱.۱ میلیون تن نسبت به مدت مشابه سال قبل کاهش داشته است.

در این شرایط انتخاب "مرد سال" و "مدیر شایسته" چه معنایی دارد آن هم وقتی چهره‌هایی ناشناس این عناوین را یدک بکشند.

گویی انتخاب "مرد سال" و "مدیر شایسته" به تجارتی تبدیل شده که هر کس در سمپوزیوم فولاد حضور داشته، بسته به تعداد افرادی که همراه خود به کیش آورده و هزینه‌ای که داده، رأی جمع کرده است.

در این میان انتخاب "ابوتراب فاضل"، مدیر عامل شرکت بین المللی توسعه صنایع و معادن غدیر با نماد بورسی "وکغدیر" به عنوان "مدیر شایسته" سال ۱۴۰۳ صنعت فولاد ایران، پرسش‌های متعددی را به‌وجود آورده است.

فعالان بخش معدن و صنایع معدنی می‌پرسند که از فضلِ فولاد، "فاضل" چه حاصلی داشته و انتخاب او به‌عنوان "مدیر شایسته" فولاد ایران در سال ۱۴۰۳، بر اساس کدام شایستگی بوده است؟

شرکت تحت مدیریت او در تولید فولاد و صنایع بالا دستی و پایین دستی آن چه اتفاقی را در این صنعت رقم زده است؟ تا چه اندازه باعث توسعه صنعت فولاد کشور شده است؟ انتخاب او چقدر هزینه برای شرکت متبوعش تراشیده است؟

در دنیای مد و لباس هم برای انتخاب "دختر شایسته" استانداردهایی وجود دارد و همگان متوجه می‌شوند که شخص برنده بر اساس کدام ملاک‌ها و ویژگی‌ها انتخاب شده است.

برای انتخاب "مدیر شایسته" و "مرد سال" چه ملاک‌هایی وجود داشته و چگونه فردی که یک هلدینگ مالی را مدیریت می‌کند، مدیر شایسته شده است؟

به‌نظر می‌رسد با تغییر دولت، پروژه "مدیرسازی" کلید خورده و مدیرانِ عاملِ برخی بنگاه‌های بزرگ معدنی و فلزی، بیش از آنکه برای برندینگ در شخصیت حقوقی‌شان تلاش کنند، روی شخصیت حقیقی خود کار کرده و سعی دارند رویِ گُرده بنگاه‌هایشان سوار شوند و به مدیریت دیگر بنگاه‌های بزرگ برسند.

شاید لازم باشد که وزارتخانه‌های بالا دستی، فریبِ این نمایش را نخورند و افراد را بر اساسِ عملکردشان ارتقا دهند نه نمایش‌شان.

صنعت فولاد ایران امروز به‌ مدیرانِ سازنده نیاز دارد نه مدیرانِ ساختگی. مدیرانی که به شخصیت حقوقی‌شان اهمیت می‌دهند نه شخصیت حقیقی‌شان، مدیرانی که آزمون خود را پس داده‌اند نه مدیرانِ آزمایشی، مدیرانی که ماشینِ خلاقیت هستند نه ماشینِ امضا.