بحث در صنعت این است که آیا معدنکاران باید در «شرکت‌های بزرگ» ادغام شوند یا برای ساخت پروژه‌‌های پیچیده چند میلیارد دلاری شراکت کنند. بزرگ‌ترین معدنکاران مس جهان همکاری نزدیک‌‌تری با کاربران نهایی از خودروسازان گرفته تا شرکت‌های انتقال برق را پیش‌بینی می‌کنند و به دنبال یکپارچه کردن زنجیره تامینی هستند که تا به حال تکه‌‌تکه بود، زیرا کمبود این فلز حیاتی برای فناوری‌‌های سبز در سال‌های آینده تشدید می‌شود.
به گزارش فایننشال تایمز، مدیران گروه‌‌های معدنی پیشرو، نشانه‌‌های فزاینده‌‌ای از تغییر به معاملات مستقیم با تولیدکنندگان کابل و سایر خریداران بزرگ را مشاهده می‌کنند تا تامین «فلز برق‌‌‌‌رسانی» را با قیمتی مقرون‌‌به‌‌صرفه تضمین کنند.

جاناتان پرایس، مدیر اجرایی تک‌‌ریسورسز، یک تولیدکننده مس و روی کانادایی، گفت: «در نهایت کسانی که از مس استفاده خواهند کرد چه برای ایستگاه‌های شارژ، چه برای ساخت شبکه یا وسایل نقلیه؛ علاقه بیشتری به نحوه دسترسی به آن پیدا خواهند کرد.

علاقه بیشتری به پیوندهای مستقیم بین معدنکاران و کاربران نهایی مشاهده خواهد شد و هم اکنون آغاز شده است.» پیشنهاد خرید ۳۹ میلیارد پوندی BHP برای آنگلو‌‌امریکن و همچنین افزایش مس به بالاترین حد خود به بالای ۱۱۰۰۰ دلار در هر تن در اوایل سال‌جاری، توجه کارشناسان را به پیش‌بینی‌‌های کمبود مس در اواخر این دهه جلب کرد. اگرچه تقاضا برای انرژی‌‌های تجدیدپذیر، ارتقای شبکه و خودروهای الکتریکی همچنان در حال افزایش است، اما بهره‌‌برداری از معادن جدید سخت‌‌تر می‌شود.

بانک آمریکا (بانک آف آمریکا) پیش‌بینی می‌کند عرضه مس تا سال ۲۰۳۰ حدود ۵ میلیون تن یا ۱۵‌درصد کمتر از تقاضا باشد. این بانک پیش‌بینی می‌کند که عرضه انرژی‌‌های تجدیدپذیر، مخارج زیرساخت‌‌های شبکه و خودروهای الکتریکی در سطح جهان، رشد سالانه تقاضای مس را دو برابر کرده و از میانگین تاریخی ۲‌درصد به ۴‌درصد در سال برساند.

مدیران اجرایی به مجموعه‌‌ای از عوامل و مقاومت‌‌هایی که ساخت‌وساز پروژه‌‌های بزرگ را مسدود می‌کنند، اشاره دارند؛ از جمله بدتر شدن وضعیت زمین‌شناسی، طولانی شدن زمان صدور مجوز و افزایش هزینه‌‌ها در نتیجه ملاحظات تورم و پایداری زیست‌‌محیطی.

بحثی که در این صنعت در جریان است این است که آیا شرکت‌های معدنی نیاز به ادغام در «شرکت‌های بزرگ» دارند یا بهتر است برای مشارکت در ساختن پروژه‌‌های پیچیده چند میلیارد دلاری اقدام کنند که هر دو حرکت در صنعت نفت سابقه داشته است.

تا به امروز، تنها معامله مالی عمده برای مس توسط یک شرکت خودروسازی با یک شرکت معدنی (که بین آن کارخانه‌‌های ذوب و چند لایه از تولیدکنندگان و تامین‌‌کنندگان قرار دارند) ما بین استلانتیس، مالک برندهای جیپ، فیات و پژو، با مک‌‌ایون کوپر در آرژانتین بوده که با مساله ارز خارجی منحصر به فردی مواجه شده است.

به گفته کارشناسان، مس می‌تواند از تجربه کار روی لیتیوم، نیکل و کبالت در تامین مالی معادن خودروسازان استفاده کند یا می‌تواند به نحوه امضای قراردادهای بلندمدت با معدنکاران برای تسریع عرضه اورانیوم جدید بپردازد.

پل گیت، رئیس گروه استراتژی در آنگلوامریکن گفت که مشارکت بیشتر مشتری؛ همان‌طور که در مورد فلزات باتری دیده می‌شود؛ مسیری است که مس احتمالا به آن سمت خواهد رفت. برای توسعه‌‌دهندگان پروژه انرژی‌‌های تجدیدپذیر و سازندگان خودروهای الکتریکی، نوسان قیمت‌ کالاها می‌تواند به معنای تفاوت بین موفقیت و فاجعه باشد.

مایکل ویدمر، استراتژیست کالا در بانک آمریکا می‌‌گوید که قاعده کلی این است که افزایش ۱۰ درصدی در قیمت کالاها، نرخ بازده داخلی پروژه‌‌های تجدیدپذیر را برای سرمایه‌گذاران به میزان ۱‌درصد کاهش می‌دهد که معمولا برای شروع فقط تک رقمی هستند. نکسانس، دومین تولیدکننده بزرگ کابل در جهان، اولین پیشرو در یکپارچه‌‌سازی زنجیره تامین است.

این کارخانه، کارخانه‌‌های مفتول خود را دارد و با پیش‌بینی کمبود سال‌ها قبل، آنها را ایجاد کرد، به این معنی که می‌تواند کاتد مس را مستقیما از معدنکاران و کارخانه‌‌های ذوب از طریق قراردادهای تامین بلندمدت خریداری کند.

وینسنت دسل، افسر عملیات در نکسانس، گفت که «مس به اندازه کافی در جهان وجود دارد اما ظرفیت استخراج به اندازه مصرف افزایش نمی‌‌یابد. او افزایش بازیافت از ۵‌درصد به ۳۰‌درصد عرضه خود را «روشی کلیدی» برای مقابله با عرضه محدود می‌‌داند.»همه پیش‌بینی‌‌های وحشتناک عرضه مس محقق نمی‌شود.

برخی مطمئن هستند که با ۲۵ میلیون تن در سال، بازار مس به اندازه کافی سیال است و نیازی به مداخله مستقیم ندارد. تقاضای ضعیف در سال‌جاری، به‌ویژه از سوی چین، قیمت‌ها را ۱۵‌درصد از اوج خود به ۹‌هزار و ۳۰۰ دلار در هر تن کاهش داده است.
جیمی هرمانسون، معاون ارشد و رئیس تدارکات گروه NKT، یک تولیدکننده کابل دانمارکی، گفت: «در حال حاضر ما بر این باور نیستیم که در سال‌های آینده با کمبود مس مواجه باشیم. در سال ۲۰۱۳ پیش‌بینی‌‌هایی درباره شکاف‌‌های عرضه در سال ۲۰۲۳ وجود داشت، اما این اتفاق نیفتاد. ما مس را برای سفارش‌های عقب افتاده خود تامین کرده‌‌ایم. فراتر از آن، حدس و گمان است.»
منبع: دنیای اقتصاد