یکی از این چالش‌ها بحث هزینه حمل‌و‌نقل است به این صورت که هزینه حمل یک تریلی از ۶‌میلیون به حدود ۲۵‌میلیون تومان افزایش یافته است. این رشد قیمت را می‌توان برگرفته از مسائل متعددی همچون افزایش قیمت سوخت، لوازم یدکی و لاستیک دانست که بدون شک با هرگونه نوسان در قیمت سوخت، دستخوش تغییرات بیشتری در آینده خواهد شد.
با اینکه میزان تولید فولاد در ایران به بیش از ۳۱‌میلیون تن در سال رسیده است اما متاسفانه در کنار این افزایش تولید، سرانه مصرف فولاد روز‌به‌روز کاهش یافته و به حدود نصف آن یعنی ۱۶‌میلیون تن در سال می‌رسد. در چنین شرایطی اگر در افق ۱۴۰۴ یا پس از آن به تولید ۵۵‌میلیون تن فولاد دست پیدا کنیم، وضعیت کنونی در حوزه صادرات و سرانه مصرف این فلز بااهمیت و استراتژیک بحرانی‌تر خواهد شد چراکه در این صورت، باید حدود ۲۰‌میلیون تن فولاد را صادر کنیم و میزان مصرف داخلی کشور را به حدود ۳۵‌میلیون تن برسانیم که با توجه به چالش‌های موجود در حوزه صادرات و اقتصاد کشور، این امر غیرقابل تصور به نظر می‌رسد.

افزایش همه‌جانبه قیمت برق
در این خصوص یک فعال صنعت فولاد گفت: افزایش ۴۰۰‌درصدی قیمت برق طی یک سال اخیر که شامل مواردی همچون الزام خرید بخشی از برق مورد نیاز از تابلوی برق سبز و پرداخت هزینه افزایش سوخت پالایشگاه‌ها توسط واحدهای صنعتی می‌شود، کاسه صبر تولیدکنندگان شمش فولادی را لبریز کرده است به نحوی که ما پس از ۱۵ سال حضور مداوم از فعالیت در این عرصه دلسرد شده‌ایم و امیدوار به بهبود شرایط حاکم بر تولید و صنعت در آینده پیش‌رو هستیم.
مهدی باقری‌قهوه‌چی درخصوص شرایط بازار و تولید شمش فولادی اظهار داشت: متاسفانه وضعیت تولید و بازار شمش فولادی چندان چنگی به دل نمی‌زند و اکثر کارگاه‌های کوچک و متوسط‌مقیاس فعال در این بخش به دلیل چالش‌های موجود، ناچار به کاهش تولید یا تعطیلی شده‌اند. واقعیت امر این است که اگر ما می‌توانستیم به زمان آغاز فعالیت خود در عرصه تولید و صنعت یعنی اواخر دهه ۸۰ شمسی برگردیم، هیچ‌گاه این حوزه را برای کسب درآمد انتخاب نمی‌کردیم و به جرات می‌توان گفت که اکنون از این انتخاب پشیمان هستیم.
او تصریح کرد: میزان سرمایه اولیه لازم جهت راه‌اندازی یک کارگاه کوچک ریخته‌‍گری در آن زمان، حدود ۱۰ تا ۱۵‌میلیون تومان بود و در کمال ناباوری، در حال حاضر تنها هزینه برق همین کارگاه‌ها به حدود ۴۰۰‌میلیون تومان رسیده است. برای مثال، هزینه برق مصرفی مجموعه ما طی یک سال اخیر با بیش از ۴۰۰‌درصد افزایش، از ۱۲۰ تا ۱۳۰‌میلیون تومان به حدود ۵۰۰‌میلیون تومان افزایش یافته است.
قهوه‌چی در همین راستا ادامه داد: در حال حاضر فعالان صنعتی در کشور ملزم به خرید بخشی از برق مورد نیاز خود از «تابلوی برق سبز» با قیمت ۷‌هزار تومان به ازای هر کیلووات ساعت شده‌اند و در صورت عدم تحقق این مهم جریمه خواهند شد. دولت هدف از این اقدام را حرکت صنایع به سمت انرژی سبز و توسعه احداث نیروگاه‌های تجدیدپذیر اعلام کرده که به طور کلی اقدامی مناسب و تحسین‌برانگیز است اما این سوال مهم مطرح می‌شود که آیا زیرساخت‌های لازم در این خصوص برای صنایع کوچک و متوسط‌مقیاس فراهم شده یا تنها تامین برق پایدار بنگاه‌های بزرگ صنعتی و معدنی از طریق احداث نیروگاه‌های تجدیدپذیر مد نظر دولت است؟
او ادامه داد: از طرفی، اخیرا هزینه‌ای به نام «هزینه افزایش سوخت پالایشگاه‌ها» به قبوض برق کارگاه‌های صنعتی اضافه شده که به هیچ‌وجه مرتبط با فعالیت آنها نیست و گویا هزینه افزایش سوخت پالایشگاه‌های کشور را نیز ما باید پرداخت کنیم! همچنین اگر ما تا پایان سال گذشته، برای مثال ۱۰۰ کیلووات برق اضافه نسبت به رقم قید شده در قرارداد خرید برق مورد نیاز خود مصرف می‌کردیم، جریمه‌ای به میزان ۵۰۰ تا ۶۰۰‌هزار تومان بابت این افزایش مصرف در قبض برق مجموعه اعمال می‌شد؛ در حالی که این رقم هم‌اکنون به میزان غیرقابل‌قبولی افزایش یافته و مبنای محاسبه آن نیز مشخص نیست.

به نظر می‌رسد متاسفانه تاوان عدم سرمایه‌گذاری‌های جدید جهت احداث نیروگاه و در نتیجه افزایش تولید برق را صنعتگران باید با توقف تولید خود پس بدهند تا هیچ‌گونه آسیب یا خسارتی متوجه سایر بخش‌ها به ویژه بخش خانگی از قطعی مداوم برق در روزهای مختلف سال نشود.
باقری‌قهوه‌چی با بیان اینکه قیمت قراضه دائما در حال نوسان است و نحوه قیمت‌گذاری مشخصی برای آن وجود ندارد، ادامه داد: در این میان، نمی‌توان از افزایش قیمت افزودنی‌ها مانند فروسیلیس غافل شد و این مساله نیز در کنار رشد قیمت آهن اسفنجی و قراضه، تولیدکنندگان شمش فولادی را در تنگنا قرار داده است. به نحوی که قیمت آن از حدود دو‌هزار و ۵۰۰ تومان به ازای هر کیلوگرم (با نرخ‌دلار سه‌هزار تومانی)، اکنون به حدود ۸۲‌هزار تومان به ازای هر کیلوگرم (با نرخ‌دلار ۶۰‌هزار تومانی) رسیده است.

از طرفی با توجه به افزایش بی‌رویه هزینه حمل‌ونقل مواد معدنی و فلزی از طریق جاده، ما قراضه و آهن اسفنجی مورد نیاز خود را از کارخانه‌های صنعتی و فولادی اطراف تامین می‌کنیم تا هزینه کمتری را بابت حمل آنها تا محل کارگاه بپردازیم. هزینه حمل یک تریلی بار از تهران به تبریز تا پنج سال پیش، حدود ۶‌میلیون تومان بود و در حال حاضر این مبلغ به حدود ۲۵‌میلیون تومان افزایش یافته است.

این رشد قیمت را می‌توان برگرفته از مسائل متعددی همچون افزایش قیمت سوخت، لوازم یدکی و لاستیک دانست که بدون شک با هرگونه نوسان در قیمت سوخت، دستخوش تغییرات بیشتری در آینده خواهد شد.

خبری از توسعه نیست
این فعال صنعت معدن با بیان اینکه به دنبال احداث واحد تولید ورق در قالب طرح توسعه بودیم اما به دلیل چالش‌های متعدد علی‌الخصوص عدم همکاری بانک‌ها در زمینه اعطای تسهیلات حمایتی موفق به اجرای آن نشدیم، اظهار داشت: حدفاصل تهران تا تبریز، کارخانه‌ها و کارگاه‌های کوچک و بزرگ‌مقیاس بسیاری در حال فعالیت و تولید مقاطع طویل فولادی به ویژه میلگرد هستند؛ در حالی که در این محدوده مکانی، جای خالی یک واحد تولید ورق به شدت احساس می‌شود.

با توجه به این مساله و همچنین هزینه‌های بالای حمل ورق از واحد‌های تولیدی جنوب و مرکزی کشور به این منطقه، احداث یک خط تولید ورق علاوه بر کاهش هزینه‌ها، می‌توانست آورده خوبی را نیز به همراه داشته باشد.

از این رو ما به دنبال راه‌اندازی یک واحد تولید ورق فولادی در قالب طرح توسعه بودیم اما چالش‌های متعدد در مسیر توسعه که عدم همکاری بانک‌ها در ارائه تسهیلات به واحدهای صنعتی گل سرسبد آنهاست، باعث شد تا در شرایط کنونی نتوانیم این طرح را اجرا و عملیاتی کنیم.

منبع: روزنامه جهان صنعت