تابستان و فرا رسیدن پیک گرما و اعمال برنامه‌های وزارت نیرو برای محدودیت صنایع چند سالی است که تبدیل به یک چالش اساسی شده و مدیران واحدهای تولیدی سعی می‌کنند خودشان را با شرایط وفق دهند؛ با وجود این عدم‌النفع‌های چند‌هزار میلیاردی در بخش صنعت نشان از این واقعیت دارد که نمی‌توان مساله ناترازی تولید و مصرف برق را با مدیریت مصرف رفع کرد؛ در این میان صنعت سنگ هم از این قاعده مستثنی نیست و قطعا این محدودیت‌ها مشکلاتی برای واحدهای تولیدی به وجود آورده است؛ با وجود این محدودیت‌های تولید به تابستان و زمستان ختم نمی‌شود بلکه چالش‌های بزرگ‌تری اقتصاد این صنعت را کوچک کرده است؛ میزان تولید سنگ به دلیل رکود مسکن و ساختمان‌سازی هم اکنون ۸ تا ۱۲ میلیون تن است که حدود ۹۳‌درصد آن در داخل کشور مصرف می‌شود و سال گذشته میزان صادرات صنعت سنگ ایران ۱۷۴ میلیون دلار بوده است.
صادرات اندک سنگ در حالی اتفاق افتاده که ارزش پول ملی به شدت کاهش یافته و باید از این وضعیت برای صادرات و کسب درآمد ارزی بیشتر برای کشور استفاده می‌کردیم؛ کما اینکه ترکیه با شرایط مشابه توانسته با صادرات سنگ ۳ میلیارد دلار ارز‌آوری کند که البته یک دلیل آن استفاده از مصالحی مانند شیشه، کامپوزیت و... به جای سنگ در این کشور بوده و اتفاقا در بسیاری از کشورهای دیگر نیز مصالح جدید جای سنگ را گرفته است و این اتفاق در شرایطی رخ می‌دهد که میزان ذخایر سنگ‌های ساختمانی کشور حدود ۳ میلیارد تن است و ما از پتانسیل و امکان تولید سالانه ۳۰ میلیون تن سنگ و توانایی صادرات سالانه ۵ میلیارد دلار برخورداریم اما با فرض تولید سالانه ۱۰ میلیون تن، تا ۳۰۰ سال دیگر ذخایر سنگ داریم؛ سنگی که بدون استفاده و منفعت برای اقتصاد کشور استخراج نمی‌شود و اینکه تا ۵۰ سال دیگر فاقد ارزش صادراتی باشد، بسیار محتمل است.

در همین خصوص رئیس هیات‌مدیره انجمن صنفی تولیدکنندگان سنگ ایران به «دنیای‌اقتصاد» گفت: با توجه به اینکه حدود ۹۳‌درصد سنگ تولیدی در داخل کشور مصرف می‌شود، از یکسو با رکود صنعت ساختمان برای مصرف مواجهیم و از سوی دیگر این روزها محدودیت‌های برق بر تولید تاثیر‌گذار بوده است. بهرام شکوری ضمن اشاره به این مطلب، افزود: اگر چه میزان مصرف انرژی یکی از شاخص‌های توسعه در کشورهاست اما افزایش مصرفی که در کشور ما اتفاق افتاده ناشی از فعالیت ماشین‌آلات فرسوده در صنایع و مصرف بی‌رویه در بخش‌های مختلف است؛ متاسفانه شرکت ملی پخش، گازوئیل را بر مبنای مصرف ماشین‌آلات روز دنیا به صنایع تحویل می‌دهد و از آنجا که این سهمیه کفاف تولید ماهانه را نمی‌دهد، مجبور به خرید از بازار آزاد هستند و معلوم نیست چگونه این حجم از گازوئیل در اختیار برخی افراد برای فروش قرار گرفته و متاسفانه این خرید که برای سر پا نگه‌داشتن کسب و کار انجام می‌شود، تولیدکننده را در گروه قاچاقچی قرار می‌دهد.

وی با اشاره به اینکه دولت باید ضمن رفع ناترازی برق و گاز، امکان واردات ماشین‌آلات را فراهم کند، اظهار کرد: متاسفانه شرایط به گونه‌ای پیش رفته که با توجه به نرخ بالای ارز و نحوه تخصیص آن برای فعالان اقتصادی واردات ماشین‌آلات بسیار چالش آفرین بوده است؛ حتی بنده معتقدم در شرایط کنونی که مصرف سوخت در صنایع بسیار بالاست، چنانچه دولت ماشین‌آلات نو خریداری کند و با دریافت ماشین قراضه صنایع، به صورت مجانی یا اجاره به شرط تملیک این ماشین‌آلات نو را به صنایع واگذار کند، از محل صرفه‌جویی سوخت هزینه‌های دولت پوشش داده می‌شود.
این فعال صنفی با اشاره به اینکه ایران رتبه پنجم تولید سنگ را در جهان دارد، اظهار کرد: میزان تولید سنگ در بهترین شرایط ۱۵ میلیون تن بوده که به دلیل افت میزان مصرف هم اکنون به ۸ تا ۱۲ میلیون تن رسیده است؛ همچنین سال گذشته صنعت سنگ ایران ۱۷۴ میلیون دلار صادرات سنگ داشته در حالی که ترکیه ۳ میلیارد دلار سنگ صادر کرده است. در واقع در کشور ما ۹۳‌درصد سنگ تولیدی در داخل کشور مصرف می‌شود اما در ترکیه عمدتا از کامپوزیت، شیشه و... در ساختمان‌ها استفاده می‌کنند و در نتیجه عمدتا این محصول صادر می‌شود.

رئیس هیات‌مدیره انجمن صنفی تولیدکنندگان سنگ ایران با اشاره به تورم بالای کشور گفت: ارزش پول ملی به شدت کاهش یافته و شاهد ثبات اقتصادی نیستیم و اتفاقا کشور ترکیه هم در سال‌های اخیر تورم و ارزش کاهش پول ملی را به طرز بی‌سابقه‌ای تجربه کرده است اما متاسفانه سیاست‌های غلط در کشور ما باعث شده تا حتی نتوانیم از این وضعیت برای صادرات و کسب درآمد ارزی بیشتر برای کشور استفاده کنیم در حالی که ترکیه با شرایط مشابه در این زمینه موفق عمل کرده است و موانع صادراتی همچون تسعیر نرخ ارز و مالیات و... باعث شده تا در سال گذشته ۱۷ میلیارد دلار کسری تجاری داشته باشیم؛ در واقع میزان واردات ما به مراتب بیشتر از صادرات بوده است.

شکوری خاطرنشان کرد: در حالی که میزان ذخایر سنگ کشور حدود ۳ میلیارد تن است که به طور متوسط سالانه ۱۰ میلیون تن تولید می‌کنیم و به عبارتی ما با این روند تا ۳۰۰ سال دیگر ذخایر سنگ داریم. نکته حائز اهمیت اینکه همین امروز هم مصرف سنگ در بسیاری از کشورها جای خود را به کامپوزیت، شیشه و... داده و ممکن است تا چند سال آینده کسی برای ساختمان‌سازی از سنگ استفاده نکند و این منابع بدون استفاده و منفعت برای اقتصاد کشور تحویل نسل‌های آینده شود و هیچ‌گونه کارکردی برای آنها نداشته باشد.

وی با اشاره به پتانسیل‌های صنعت سنگ ایران عنوان کرد: ما از پتانسیل و امکان تولید سالانه ۳۰ میلیون تن سنگ برخورداریم و حداقل ۵ میلیارد دلار توانایی صادرات سالانه داریم اما لازمه این اتفاق برداشته شدن تحریم‌ها برای اصلاح مراودات تجاری با کشورهای دیگر برای صادرات این محصول است.
منبع: دنیای اقتصاد