در این بخش دستگاه‌های حفاری نیز خریداری شده و شرکت ملی مس در حوزه مس‌های پروفیری کار می‌کند. اما در این میان سازمان توسعه معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) نیز به همراه شرکت‌های وابسته خود اقداماتی را در حوزه اکتشافات انجام می‌دهدو سپس در مزایده‌ها یا به صورت مشارکتی به شرکت‌های دیگر واگذار می‌کند.

اما سومین بخش از اقدامات اکتشافی در بخش خصوصی انجام می‌شود که خودشان را توسعه می‌دهند. درواقع یا بر اساس داده‌هایی که وجود دارد یا بر روی ذخایر جدید کار می‌کنند. به طور کلی چه دولت، چه بخش خصولتی و چه بخش خصوصی در حال واکاوی روی ذخایر مسی هستند اما مساله این است که این ذخایر در سطح بوده یا عمق آنها کم است. این در حالی است که برخی از ذخایر در عمق هستند و هیچ رخنمونی ندارند. ما در این بخش با عقب‌ماندگی مواجه هستیم و نتوانستیم به آن توسعه مدنظر دست پیدا کنیم. شاید این موضوع در حوزه سنگ‌آهن متفاوت‌تر باشد زیرا در این بخش به دلیل خاصیت مغناطیسی می‌توان با ژئوفیزیک ذخایر را شناسایی کرد. اما موضوع مهم دیگر این است که تا به این لحظه چند‌درصد از ذخایر موجود در کشور را کشف کرده‌‌‌ایم. اگر بخواهیم به درصدی اشاره کنیم باید گفت بین ۱۰ تا ۲۰‌درصد از ذخایر موجود را اکتشاف کرده‌‌‌ایم.

این موضوع نشان می‌دهدکه مشکل بزرگ، اکتشافات ناکافی است یعنی باتوجه به شعار شرکت ملی مس برای دستیابی به یک میلیون تن تولید باید ذخایر با دقت بالایی کشف و استخراج شود. بخش‌خصوصی هم به دنبال ذخایر بهتری است. البته در بحث توسعه باید به این نکته اشاره داشت که امروز ظرفیت کارخانه‌های بخش خصوصی و خصولتی با ورودی مواد اولیه مطابقت ندارد؛ اما واحدهای بخش دولتی با چنین مشکلی مواجه نیستند. به همین دلیل اکتشافات در حوزه مس باید توسعه پیدا کند. بخش خصوصی مشتاق به توسعه است. اما مشکل موجود در این میان فراهم کردن بسترها برای این توسعه است. ما باید به ابزار و تکنولوژی‌های نوین دست پیدا کنیم و باید اکتشافات را از سطح به عمق ببریم. از سویی دیگر باید آزمایشگاه‌های ما تقویت شوند تا بتوانیم عناصر همراه با مس را استحصال کنیم.

منبع: دنیای اقتصاد