به گزارش معدن نامه به نقل از روابط عمومی شرکت صنعت ورق آرین پاژ، محمد مهدی یارجانلی معتقد است: صنعت فولاد کشور در سال 98 با دو مشکل مهم مواجه هستیم . با محدودیت های ناشی از بازگشت پول و تحریم ها، خرید اجناس متوقف شده و با سازوکاری که در زمینه صادرات وجوددارد منجر به انباشت نسبی فولاد در کشور می شود که به موجب آن تولید فولاد ارزش افزود کافی نخواهد داشت و حجم تولید کارخانجات کاهش می یابد.

خطر دوم کاهش حجم سرانه مصرف در صنعت فولاد در صنایعی مثل لوازم خانگی، لوله و پروفیل ها و ... است.  

باید از ظرفیت بورس به نحو احسن استفاده کنیم و بورس را جذاب کرد تا همه از ابزار بورس استفاده کنند. یعنی فروشنده بتواند جنس خود را در بورس پیش فروش کند تا سرمایه در گردش کسب کند. این اقدام کمک می کند که نقدینگی از سطح جامع جمع و برای سرمایه گذاری در بخش های صنعتی مصرف شود. اگرچه بانک یکی از منابع مهم تامین نقدینگی هر صنعتی در دنیا است اما جایگاه بورس کجاست؟ مساله تعزیرات قیمت باید از بورس برداشته شود تا زمینه ایجاد رقابت در بورس فراهم شود. وارد کننده  و تولید کننده باید بتواند جنس خود را در بورس بفروشد، تمام تجار شناسنامه دار ایرانی که دو دفتره نیستند و صاحب شرکت های تولیدی - تجارتی هستند و مالیات و بیمه را می پردازند و حقوق خود را به کشور ادا می کنند، باید از مزایای بورس برخوردار شوند.  اگر فعال اقتصادی در کانال های غیر شفاف وارد شود، دیگر در زمره فعالان اقتصادی  شناسنامه دار محسوب نمی شود و به کشور صدمه می زند. لذا بورس باید محل داد و ستد کالا برای همه افراد شناسنامه دار باشد. این فضا، فضایی است که در آن قیمت تعیین می شود. وقتی جز از کل خرید نکند سرمایه ها هدایت نمی شود، وقتی تقاضا کاهش یابد دچار اژده های مهلک رکود تورم می شویم . این کمترین اتفاقی است که ما برای سال 98 پیش بینی می کنیم  و معتقدیم که رکود تورمی باز هم خودش را بیشتر در کشور نشان می دهد . با به وجود آمدن رکود تورمی اولویت ها نیز تغییر می کند. حالا موضوع را کلان تر بررسی می کنیم، شما از من پرسیدید که باید چه کرد ؟ آیا انجمن با مجلس ارتباط برقرار کرد؟ چندی پیش دغدغه هایمان را آقای حشمت الله فلاحت پیشه مطرح و گفتیم چرا در  کشورهای منطقه رایزن نداریم؟ چرا وزارت خارجه ، به رویکرد اصلی ما در کشور که فروش کالای ایرانی است ، توجه نمی شود؟ 

حتی در فرمایشات مقام معظم رهبری به تمام مسئولین و فعالان اقتصادی این موضوع تاکید می شود اما متاسفانه عملکرد موفقی درا ین زمینه دیده نمی شود. 

متاسفانه به نظر می رسد که به موضوع باور ملی نداریم و گویا تنها روزانه زندگی می کنیم . ما برای کمک به سوریه اقدامات زیادی انجام دادیم ، اما برای باز سازی این کشور هیچ برنامه ای نداریم، در آینده خواهیم دید که عربستان، ترکیه و دیگر کشور ها به یکباره به بازار سوریه هجوم می آورند، ما افتخار می کنیم که در فعالیت اقتصادی از ترکیه در عراق پیشی گرفته ایم ، اما ما اهرامی به نام اختلاف ارز داشتیم و نزدیکی های فرهنگی و مذهبی موجب این موضوع شد، اما اگر این فاکتورها را از دست بدهیم باز هم می توانیم مدعی چنین مسئله ای باشیم.

بسیاری از کشورها به دلیل مسئله داعش از عراق فاصله گرفته اند. در سوریه معادن بزرگ فسفر و .. وجود دارد آیا به این موضوع توجه کرده ایم، اگر می خواهیم کاری کنیم از حالا باید کار مطالعاتی خود را شروع کنیم ، این پیشنهاد را کردیم اما استقبالی از آن نشد.