رشته مهندسی معدن جزو رشته هایی است که دانش آموزان با عدم شناخت کافی وارد این رشته می شوند و در اغلب مواقع انگیزه کافی برای تحصیل در این رشته مادر را ندارند و در صورت فراهم آمدن شرایط، اقدام به تغییر رشته می کنند و در مواقعی پس از چند ترم تحصیل انصراف می دهند.

اما سوالی که مطرح می شود این است: مگر معدنکاری مهم ترین و اساسی ترین رکن یک صنعت نیست؟ پاسخ به این سوال زمانی روشن می شود که فعالیت ها و اقتصاد کشورهای پیشرفته را رصد می کنیم و مقایسه ای میان اقتصاد مبتنی بر نفت کشورمان با کشورهای پیشرفته انجام می دهیم. در این دست کشورها معدنکاری و کشاورزی در الویت دانشگاه ها و بخش صنعتی قرار دارند. انجمن های علمی فعال در دانشکده های معدن مهم ترین وظیفه را در ایجاد این انگیزه ایفا می کنند به جهت این که افرادی عضو این انجمن ها هستند که دغدغه های فراوانی در زمینه های مختلف این رشته دارند. در حقیقت مشکلات فراوانی چه در بحث آموزش در این رشته و چه در بحث ارتباط علم تولید شده در دانشگاه ها با صنعت وجود دارد که یافتن این مشکلات و ارائه راه حل آن ها نیازمند تشکیلات منسجم تری است. به همین جهت اتحادیه انجمن های علمی می تواند خطی مشی را برای انجمن های عضو تعیین کرده و همه در یک جهت حرکت کنند تا بتوان در چهارچوبی قانونمند ضمن ایجاد انگیزه و پویایی در میان دانشجویان این رشته به فراهم کردن فضای رقابتی میان دانشجویان این رشته مانند برگزاری مسابقات در سطح ملی، بسط و توسعه فرهنگ مشارکت، همکاری و توسعه ی فعالیت های گروهی علمی پرداخت.                                                    

اولین هدف و موضوعی که در یک اتحادیه مطرح می شود بحث ارتباط دانشگاه و صنعت است این موضوع بسیار صحیح است ولی الویت باید بر روی بخش دانشگاه باشد به این جهت که سطح دانشگاه ها و به تبع آن انجمن های علمی متفاوت هستند. بسیاری از انجمن ها توانایی برگزاری یک بازدید کوچک را هم ندارند و حمایت مالی ندارند. در بسیاری از شهرها مدرس برای نرم افزار های تخصصی معدنی وجود ندارد و موارد دیگر بدین ترتیب حداقل فعالیت ها ولی اهم فعالیت هایی که این تشکیلات می تواند انجام بدهد در این راستا  است.

در وهله ی بعد می توان برای بخش ارتباط این قطب علمی قوی با صنعت برنامه ریزی کرد که در این برنامه ریزی با در نظر گرفتن پروژه های مشترک با صنعت در ارتباط با فضای کسب و کار و کارآفرینی  با توجه به نیاز روزافزون جامعه به فضای کارآفرینی و فعالیت های استارتاپی این ارتباط را هر چه بیشتر تقویت کرد.                                                                                 

مورد دیگری که مطرح می شود ایجاد فضایی است مانند یک کمیته یا امثال آن جهت ارتباط هرچه بیشتر بانوان دانشجوی مهندسی معدن سراسر کشور به جهت ایجاد انگیزه و خودباوری و همچنین برطرف کردن مشکلاتی اعم از کارآموزی و حضور در بازدید ها و... که برای بانوان دانشجوی این رشته در حال حاضر وجود دارد. جامعه باید این موضوع را بپذیرد که بانوان مستعد فراوانی در این رشته مشغول به تحصیل و فعالیت هستند و صرفا نباید مسئله جنسیت در بحث آموزش واستخدام آن ها دخیل باشد. انسان ها بر مبنای توانایی ها و استعداد هایشان می توانند متمایز باشند نه صرف جنسیت.