به گزارش معدن نامه، این محدودیت در تولید، حجم عرضه را با کاهش و قیمت‌ها را با افزایش مواجه کرده و از سوی دیگر «سرمایه‌گذاران خوش‌بین به تداوم روند مطلوب قیمت‌ها» را با افزایش تقاضا در بورس‌های شانگهای و دالیان برای این کامودیتی‌ها روبه‌رو‌ کرده است، این موضوع در حالی در حال رخ دادن است که بسیاری از کارشناسان با تحلیل این روند آثار مثبت این تقاضا را روی سایر بخش‌های فولادی جست‌وجو می‌کنند. روز گذشته شرکت فولاد Shagang که بزرگ‌ترین‌ مصرف‌کننده قراضه چین است، قیمت خود را برای خرید قراضه به میزان ۱۵۰ یوآن افزایش داد (۶/ ۲۲ دلار) و به ۲۱۳۰ یوآن (۳۲۱ دلار) در هر تن رساند. این قیمت بالاترین سطح قیمت ۳۸ ماه گذشته بوده و نشان از تداوم خوش‌بینی به روند رو به رشدقیمت دارد.

معاملات صبح روز دوشنبه ۲۰ اکتبر با روندی مثبت برای فولاد و مواد اولیه همراه بود. در میان معاملات این روز، کک با ۵/ ۷۳ یوآن افزایش معادل ۴ درصد جهش بلندی داشت و توانست مجددا به سطح بالای ۱۹۰۰ یوآن برگردد. در این میان زغال‌سنگ و سنگ‌آهن نیز به ترتیب ۳۴ و ۵/ ۵ یوآن رشد قیمتی داشتند که به عقیده فعالان بازار این روند مطابق با برنامه کاهش ظرفیت‌های زمستانی نیست.  از سوی دیگر در بخش محصولات نهایی نیز بهای میلگرد طی روز دوشنبه و تا لحظه تنظیم این گزارش افزایش ۱۴ یوآنی را از سرگذراند و ورق گرم نیز ۷ یوآن رشد را تجربه کرد. در بازار نقدی تانگشان، بیلت که طی دو روز گذشته جمعا ۲۰ یوآن افزایش قیمت داشت، روز گذشته را بدون تغییر در بهای ۳۸۰۰ یوآن به پایان برد این در حالی است که ورق گرم و ورق سنگین با رشد ۱۰ یوآنی مواجه شدند.  از سوی دیگر میزان تقاضا در بین خریداران چینی همچنان بالا گزارش شده است. با این وجود، به دلیل اینکه هنوز کاهش چشمگیری در میزان تولید فولاد چین به چشم نخورده، بهای فولاد نیز افزایش چندانی پیدا نکرده است. انتظار می‌رود با سختگیرانه‌تر شدن میزان نظارت‌ها، قیمت فولاد رشد محسوس‌تری داشته باشد.

وزارت محیط زیست چین روز جمعه اعلام کرد که بر خلاف وضع قانون شش ماهه کاهش ظرفیت تولید فولاد در طول فصل زمستان، میانگین کیفیت هوا در ۳۳۸ شهر چین در اکتبر امسال بدتر شده است. تمرکز ذرات معلق خطرناک و قابل تنفس که به PM۲.۵ معروف هستند طی سال جاری ۶/ ۵ درصد افزایش داشته و به ۳۸ میکروگرم در هر متر‌مکعب رسیده است. این رقم برای ۱۰ ماه ابتدایی سال جاری ۴۱ میکروگرم بوده که نسبت به سال پیش بدون تغییر مانده است.  پنج شهر چین که دارای بالاترین میزان آلودگی تا اکتبر امسال هستند همگی در استان هبی قرار دارند که قلب فولادسازی چین و بزرگ‌ترین‌ مصرف‌کننده زغال در این کشور است. میزان ذرات معلق در منطقه بین شهرهای پکن و تیانجین در اکتبر با ۳/ ۱۰ درصد کاهش به ۶۱ رسید، اما میانگین این مقدار برای ۱۰ ماه ابتدایی سال جاری ۵/ ۸ درصد از سال پیش بیشتر شده است. میزان مجاز این ذرات طبق استانداردهای چین ۳۵ میکروگرم است، این در حالی است که میزان توصیه شده از سوی سازمان بهداشت جهانی کمتر از ۱۰ میکروگرم است. در ماه اکتبر که در حقیقت اولین ماه از مدت ۶ ماهه برای کاهش ذرات معلق PM۲،۵ در شهرهای قرارگرفته در منطقه پکن-تیانجین-هبی است، ۲۴ شهر از برنامه موردنظر عقب مانده‌اند و حتی ۱۱ شهر شاهد افزایش میزان این ذرات بوده‌اند.اخبار مربوط به آلودگی‌های زیست محیطی در چین در حالی منتشر می‌شوند که تداوم اطلاع‌رسانی در این خصوص می‌تواند دولت مرکزی را در معرض فشارهایی قرار دهد. دولت مرکزی پیرو این فشارها می‌تواند دور جدیدی از بازرسی‌ها را در کارخانه‌هایی که ملزم به کاهش ظرفیت در فصلزمستان هستند را کلید بزند.

وزارت فولاد هند به دنبال ایجاد توافق‌نامه‌ای بین معادن سنگ‌آهن و کارخانه‌های فولاد برای چارچوبی جهت عرضه سنگ‌آهن در قالب قراردادهای بلند‌مدت است در واقع دولت هند قصد جایگزینی فروش از طریق مزایده بلند مدت با فروش‌های عمده الکترونیکی را دارد.طبق اخبار رسیده از وزارت فولاد هند و به گفته یک مقام رسمی، دولت احساس می‌کند این شیوه جدید به تدوین سیاست ملی معدنی منجر خواهد شد که در حال حاضر این سیاست‌ها فقط از سوی وزارت معدن هند اجرا می‌شود.این در حالی است که این شیوه می‌تواند باعث هماهنگی در بخش زغال سنگ هند نیز باشد زیرا این کشور بزرگ‌ترین عرضه‌کننده زغال سنگ است و این‌گونه قراردادها منجر به ورود قدرتمند شرکت‌های هندی در این مزایده‌های بلند‌مدت خواهد شد.در بخش زغال‌سنگ قراردادهای بلند مدت بین عرضه‌کنندگان مواد اولیه و خریداران می‌تواند طی فرآیندهای مزایده عرضه شوند.از سوی دیگر برخی معادن دولتی سنگ‌آهن وارد قراردادهای بلند مدت با مشتریان خود شده‌اند اما فروش در اغلب مناطق کشور فروش عمده الکترونیکی است.  دولت هند عقیده دارد توافق‌نامه‌های بلند‌مدت نوسانات قیمت برای کارخانه‌های فولاد را کاهش می‌دهد و از سوی دیگر هم به معدن‌داران برای تولید برنامه می‌دهد و آنها را قادر می‌سازد براساس تزریق نقدینگی سرمایه‌گذاری کنند.

منبع: دنیای اقتصاد