آقایان دلسوز معدن کاران! روحانی به میان معدن کاران و خانواده هایشان رفت، ایستاد. انتقاد و گله و درد دلشان را شنید. گیریم به زعم شما 'تبلیغاتی' هم بود؛ شما کجا مشغول تبلیغات بودید؟!

به گزارش معدن نامه به نقل از خبرنگار اعزامی ایرنا، رییس جمهوری برای سفر به شهرستان آزادشهر استان گلستان و بررسی حادثه از نزدیک و گفت وگو با خانواده های داغدیده اصرار داشت.
در برابر اصرار عده ای هم که به مناسبت دوران انتخابات خواهان حضور ایشان در برنامه دیگر و در جمع هواداران بودند، تاکید کرد که 'وقتی مردم منطقه و استان عزادار هستند و هنوز برخی محبوس در عمق معدن هستند؛ برنامه تبلیغاتی و انتخاباتی چه معنا دارد؟!'
پیش از ظهر وارد آزادشهر شدیم. معدن زمستان یورت در ارتفاعات کوه است. در پایین نخست همه خانواده های آسیب دیده و عزیز از دست داده به صورت جمعی با رییس جمهوری صحبت کردند.
خیلی از آن ها هم از شرایط سخت کار و حقوق و بیمه نا مناسب و کم توجهی مسوولان این معدن غیر دولتی گله داشتند. با صراحت تمام هم سخن گفتند، در ادامه هم رییس جمهوری تک به تک پای درد دل چند خانواده مصیبت دیده نشست.
همان جا برخی همراهان گفتند پس دیگر معدن نرویم چون ممکن است عده ای اعتراض کنند و برخی فرصت طلبان سیاسی سوء استفاده کنند. ایشان دوباره مخالفت کرد که «هر چه می خواهند بکنند. تا اینجا آمده ام. بالا (معدن) معدنکاران و کارگران و نیروهای امدادی مشغول کار هستند. خدا قوت که باید بگویم.»
مسافت زیادی تا بالای کوه و محوطه معدن بود، رسیدیم. معدنکاران و برخی خانواده هایشان بودند. عزیز و همکار از دست داده، یا چشم انتظار یک خبر از زیر آوارها. هم از غم می گفتند و هم از گله های کهنه.
دردهای سالیان دراز و کم توجهی های تلنبار شده را به رییس جمهوری امروزشان می گفتند. بغض داشتند و حق هم داشتند. حتی نماینده آن زحمت کشان بالای خودروی رییس جمهوری آمد و اتفاقا با همان بلندگوی ایشان صحبت کرد. انتظارات و انتقادها را گفت.
حسن روحانی در پاسخ به عزیز معدنکاری که از همه پر حرارت تر بود و از بی توجهی چند دهه گذشته گله داشت، گفت: برادر عزیزم! اتفاقا من تا اینجا آمده ام که حرف های شما را بشنوم.
پایین نرسیده بودیم که برخی رسانه های برخوردار از بیت المال به جای انعکاس حضور رییس جمهوری، بر پیکر معدنکاران و دردمندی خانواده هایشان پایکوبی سیاسی و انتخاباتی کردند و دروغ که معدنکاران با سنگ و چوب به روحانی حمله کرده اند و او از معدن فرار کرده است و ...!
حال آن که معدن کاران شریف حرف می زنند و انتقاد می کنند. آن ها که سنگ و چوب انداخته و می اندازند، کسان دیگرند.
آقایان دلسوز معدن کاران! روحانی به میان معدن کاران و خانواده هایشان رفت. ایستاد. انتقاد و گله و درد دلشان را شنید. گیریم به زعم شما 'تبلیغاتی' هم بود؛ راستی شما کجا مشغول تبلیغات بودید؟!

<div ><div >

به گزارش خبرنگار ایرنا، دکتر حسن روحانی در این بازدید از معدنچیان مصدوم و خانواده های آنان می خواهد دردشان را فریاد کنند و بی ملاحظه و نگرانی از سرکوب صدایشان، به آنها اجازه می دهد هر طور که می خواهند درد و رنج خود را ابراز کنند.
روحانی گلایه های معدنچیان را می شنود همچنانکه تاکنون این رفتار او را با سایر اقشار جامعه شنیده و دیده ایم؛ چه در میان معلمان، چه کارگران و چه اقوام و مذاهب گوناگون. اینها تابوهایی است که پیش از این کسی آن را نشکسته بود.
روحانی می دانست که با اعتراض معدنچیان زمستان یورت مواجه می شود اما رفت تا صدای اعتراض آنها را بشنود، در این روزهای اندوه، در کنارشان باشد و تلاش کند که دردها و آلام آنها را التیام بخشد. 
و چه بسا، اگر او به دیدار معدنچیان نمی رفت رازهای پشت پرده معدن های ایران افشا نمی شد. 
روحانی به جای مالکان و سهامداران معادن ایران، گلایه های بازماندگان حادثه و کارگران را شنید و آن را به جان خرید. 
ریس جمهور امروز به میان معدنکاران نرفت تا با آنان عکس بگیرد، بلکه رفت تا صدای آنان را به گوش همه ما برساند و چشمان ما را با چهره افسرده آنان آشنا کند.

منبع: ایرنا