بر همین اساس قرار شده هر مجوزی برای تولید صادر نشود و سرمایه‌گذاران خط تولید خود را به سمت جنوب کشور منتقل کنند. از سویی به برخی از تولیدکنندگان مجوز برای فعالیت در چابهار و هرمزگان داده شده است. اما آیا زیرساخت‌های استان‌های جنوبی برای تولید فولاد فراهم است؟

به گزارش بیرونیت، پایش‌ها برای زیرساخت های موجود در مناطق ویژه هرمزگان و چابهار ادامه دارد آن چه که در این میان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، وجود مسائل ریشه‌ای است که در جذب سرمایه گذار در این مناطق تاثیر مستقیم می‌گذارد. یکی از نکات قابل توجه آن است که هدف گذاری برای بهره گیری از پتانسیل های مناطق جنوب کشور آماده است اما برای تحقق ۱۰۰ درصدی آن نیاز به فراهم کردن زیرساخت‌هاست که از آن جمله می‌توان به سیستم بانکی کشور اشاره کرد. یکی از دغدغه‌های سرمایه‌گذاران آن است که مناطق ویژه اقتصادی به سیستم بانکی کشور متصل نیستند. عدم اتصال گمرک منطقه ویژه به سیستم بانکی و بانک مرکزی از مهمترین زیرساخت‌هایی است که برای رونق اقتصادی و ایجاد زمینه های صادرات باید مورد بررسی قرار گیرد. آمار نشان دهنده آن است که در پنج ماه اول سال ۹۹ نسبت به سال ۹۸ با افت حدود ۴۰ درصدی صادرات مواجه هستیم.

بنابراین مشوق‌های اقتصادی از جمله تسهیلات کم‌بهره، راه‌حلی برای افزایش صادرات و ارزآوری محسوب می‌شود که در این میان چرخه معیوب در سیستم بانکی یکی از مسائلی است که باید مورد توجه قرار گیرد.

این در حالی است که بر اساس چشم انداز ۱۴۰۴ تولید فولاد در کشور به ۵۵ میلیون تن خواهد رسید و اگر زیرساخت‌ها فراهم نشود، در مناطق ویژه اقتصادی نمی‌توان انتظار جذب سرمایه‌گذار را داشت. در جلسه‌ای که در ستاد اقتصاد مقاومتی هرمزگان با حضور اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور برگزار شد، تاکید بر آن شده است تا هرمزگان دومین قطب فولاد کشور شود تا در کنار مزایای اقتصادی به اشتغال پایدار در این منطقه منجر شود. یکی دیگر از موضوعاتی که از زیرساخت های مهم در مناطق ویژه اقتصادی محسوب می‌شود، بحث تعهدات ارزی است در این میان کارشناسان معتقدند معافیت گمرکی برای ورود کالاهای ساخته شده در منطقه به داخل کشور به میزان ارزش افزوده، معافیت از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده برای شرکت های فعال در منطقه، امکان صادرات، ترانزیت، ترانشیب و صدور مجدد کالا، حمایت برای اخذ وام بوسیله منابع داخلی و خارجی و... از دیگر برنامه های مهم منطقه ویژه برای جذب سرمایه گذار و در چارچوب رونق بخشی به این منطقه محسوب می‌شود. افزون بر آن لازمه ایجاد ظرفیت فولاد سازی در منطقه یاد شده، افزایش واردات مواد اولیه و همچنین صدور محصولات تولید شده است که به زیرساخت های لازم از جمله افزایش ظرفیت اسکله اختصاصی نیاز دارد. از طرفی نباید فراموش کرد که مناطق ویژه اقتصادی به لحاظ داشتن ثروت‌های مادی مانند نفت، گاز و آب می‌توانند در رونق اقتصادی نقش بسزایی داشته باشند. با توجه به اینکه دولت سرمایه گذاری برای تولید فولاد در جنوب کشور را هدف اصلی خود قرار داده، باید دید تا چه اندازه زیرساخت های اساسی این صنعت در استان‌های جنوبی فراهم است؟ آیا برای جذب سرمایه‌گذار در این مناطق سیاست‌های تشویقی تعریف شده است؟