اول: خردادماه سال آینده، دولت یازدهم به ایستگاه آخر خود می‌رسد. دولتی که کلید در قفل بسته اقتصاد انداخت و تورم تک‌رقمی و رشد نزدیک به هشت درصد را برای کشور به ارمغان آورد. دست‌آوردهای دولت یازدهم در زمینه اقتصاد را باید مدیون کابینه‌ای دانست که همگی در تخصص خود استخوان‌خردکرده بودند؛ چهره‌هایی که در جلسه رای اعتمادشان در مجلس شورای اسلامی، به‌خاطر بالا بودن سن‌شان مورد انتقاد قرار گرفتند. امروز پس از گذشت نزدیک به چهار سال از آن زمان باید خدا را شاکر بود که این کابینه با همه کهولتش انتخاب شد. این کهولت، بر اقتصادی که جوان‌گرایی و خام‌دستی دولت‌های نهم و دهم آن را زمین سوخته کرده بود، بذر «تجربه» پاشید و از خاکش «رشد» رویاند. کابینه دولت یازدهم و دیگر مدیران آن، مجموعه‌ای از تکنوکرات‌هایی هستند که روزگاری به روستاها رفتند و با عنوان «جهاد سازندگی»، دورافتاده‌ترین نقاط کشور را آباد کردند، روزی برای دفاع به مرزهای غرب و جنوب کشور رفتند و حالا که وقت جهاد برای تحقق اقتصاد مقاومتی است در این جبهه مشغول هستند.

دوم: کارشناسان متفق‌القول هستند که صنعت و معدن یکی از حوزه‌های جدی برای تحقق اقتصاد مقاومتی است، آن هم در سالی که توسط رهبر انقلاب با عنوان «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» نام‌گذاری شده. حوزه‌ای که در دولت یازدهم و به همت وزارت صنعت، معدن و تجارت دست‌آوردهایی مثل رشد 4.2 درصدی حوزه صنعت، آزادسازی 80 درصدی پهنه‌های معدنی، آزادسازی 16هزار محدوده اکتشافی، افزایش صدور پروانه‌های اکتشاف و بهره‌برداری و... را تجربه کرد. با این حال چندی است حوزه صنعت و معدن که یکی از بخش‌های زیربنایی اقتصاد کشور است زیر ضرب قرار گرفته. در آخرین اقدام درحالی‌که چیزی به انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم باقی نمانده است، یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرح تحقیق و تفحص از شرکت ملی صنایع مس ایران را کلید زد و با انتخاب هیات تحقیق و تفحص از شرکت مس در مجلس این پروژه عملا آغاز شد. اگرچه پرسش‌گری حق نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی است اما آغاز طرح تحقیق و تفحص از شرکت مس در ظرف زمانی فعلی سوالات زیادی را مطرح می‌کند؛ سوالاتی نظیر اینکه چرا نماینده مذکور در دولت قبل و در زمان مدیریت سابق شرکت مس وقتی شائبه‌های بسیاری در زمینه ریخت‌وپاش یاران محمود احمدی‌نژاد در شرکت مس و صندوق بازنشستگی این شرکت وجود داشت، مثل امروز هیاهو به راه نینداخت؟ آیا نزدیکی این نماینده با مدیران سابق مس و حضورش به‌عنوان یکی از اعضای سابق هیات مدیره شرکت مس دلیل «بی‌هیاهویی»! سابقش نیست؟

سوم: شرکت ملی صنایع مس ایران یک شرکت بورسی است و آن‌ها که با این حوزه آشنا هستند، می‌دانند شفافیت یکی از الزاماتی است که هر شرکت بورسی به آن متعهد می‌شود. با این حال شاید برای همه روشن نباشد که در حوزه صنعت و معدن و فلزاتی نظیر مس در سال‌های گذشته چه اتفاقاتی افتاده است و آن‌ها چقدر در تحقق اقتصاد مقاومتی اثرگذار بوده‌اند. شاید کمتر کسی بداند که در شرکت ملی صنایع مس ایران در دوره افزایش قیمت مس که در دولت قبل اتفاق افتاد، چطور درآمد این شرکت صرف طرح‌های غیرکارشناسی شد که بسیاری از آن‌ها نه‌تنها بازده اقتصادی نداشت که مستقیما باعث تخریب محیط‌زیست می‌شد. این‌ها همگی موضوعاتی است که باید درباره آن‌ها سخن گفته شود. اگرچه مدیریت فعلی شرکت ملی صنایع مس از همان دست تکنوکرات‌هایی است که صفاتشان در بند اول توضیح داده شد، اما بد نیست در روزهایی که به انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم و هجمه‌ها بیشتر می‌شوند، این مدیر جهادی، عمل‌گرایی را با سخن‌رانی تلفیق کند و هرچند دیر اما از دست‌آوردهای صنعت مس در سال‌های گذشته بیشتر بگوید. باشد که مصداق «نکو گویی» پس از «دیر گویی» شود.

منبع: معدن نامه