خسرو اندیشناک با بیان اینکه ایران با ظرفیت تولید آلومینیوم اولیه بالغ بر 450 هزار تن در سال در رتبه 18 جهان قرار دارد، بیان کرد: تولید آلومینیوم در ایران حدوداً از سال 1351 و با تاسیس کارخانه آلومینیوم اراک آغاز شد. در سالهای بعدی نیز کارخانه های تولید آلومینیوم اولیه المهدی و هرمزال به جمع تولید کنندگان آلومینیوم اولیه در کشور پیوستند. ایران با ظرفیت تولید آلومینیوم اولیه بالغ بر 450 هزار تن در سال در رتبه 18 جهان قرار دارد. در عین حال با راه اندازی کارخانه آلومینیوم جنوب در لامرد و سایر کارخانجات، قرار است تا ظرفیت تولید آلومینیوم اولیه در کشور به بیش از یک میلیون تن در سال برسد.

او افزود: با توجه به سند چشم انداز 1404 و پیش بینی تولید حداقل یک و نیم میلیون تن آلومینیوم اولیه در سال، ایران می‌تواند با پشت سر گذاشتن کشور عمان به رتبه 17 جهانی در زمینه تولید آلومینیوم دست یابد.

مدیر طرح و برنامه‌ شرکت آلومینیوم جنوب بیان کرد: در حال حاضر فاز 1 پروژه ساخت کارخانه آلومینیوم جنوب با ظرفیت 300 هزار تن در سال در دست احداث است. با تکمیل فازهای 2 و 3 این پروژه عظیم در سال های آتی، ظرفیت تولید آلومینیوم اولیه شرکت آلومینیوم جنوب در مجموع به یک میلیون تن در سال افزایش خواهد یافت.

اندیشناک با بیان اینکه ایران در معادن بوکسیت هم به لحاظ میزان و هم کیفیت بوکسیت مورد نیاز برای استفاده در صنعت آلومینیوم دچار کمبود است، گفت: تنها معدن بوکسیت ایران در جاجرم واقع شده است که از لحاظ ذخیره رو به اتمام است. بنابراین برای تامین بوکسیت مورد نیاز صنعت آلومینیوم کشور باید به دنبال جایگزین بود. در همین رابطه استفاده از معادن بوکسیت گینه می‌تواند راهگشا باشد.

او افزود: در واقع کشور گینه دارای یکی از بزرگترین ذخایر بوکسیت در جهان است (دو سوم ذخیره جهانی) و کشورهای بسیاری در معادن گینه سرمایه گذاری کرده اند که در حال حاضر برخی از کشورها در حال استخراج بوکسیت از معادن گینه هستند. بطور مثال یک شرکت فرانسوی 14 میلیون تن بوکسیت در سال از معادن گینه استخراج می‌کند و روسیه و اروپای شرقی نیز از جمله استخراج کنندگان از معادن گینه هستند.

اندیشناک با بیان اینکه کشور ما قرارداد بلندمدتی در زمینه بهره‌برداری از معادن بوکسیت گینه منعقد کرده بود که اخیرا نیز با تلاش‌های دولت تدبیر و امید و سازمان ایمیدرو این قرارداد تمدید شد. با وجود این فاصله حدوداً 400 کیلومتری معدن بوکسیت گینه با بنادر خروجی این کشور از یک سو و عملی نشدن تعهد گینه‌ای‌ها جهت احداث راه آهن از معدن به بنادر خروجی این کشور از سوی دیگر، موجب شده تا ایران نتواند در معدن خود فعالیت داشته باشد. به همین خاطر، طرحی از طرف سازمان ایمیدرو ارائه شده تا بوکسیت متعلق به معدن ایران از طریق لوله به بنادر این کشور منتقل و از آنجا به ایران منتقل شود که خود نیازمند سرمایه گذاری قابل توجهی در این حوزه است.