این اقتصاددان بیان کرد:  اگر به صورت یکطرفه با هر کدام از کشورهای قدرتمند وارد قراردادهای انحصاری شویم در نهایت زیان می‌کنیم. اگر همین قرارداد چین با آمریکا یا یکی از کشورهای اروپایی هم انحصاری بسته شود همین مشکل را دارد. حتی محمدرضاشاه در رژیم گذشته که به شدت متمایل به آمریکا و انگلیس بود و حتی شاید از آنها حرف‌شنوی داشت سعی می‌کرد در منطقه تعادل ایجاد کند. او با روسیه ارتباط داشت و قرارداد ساخت لوله گاز بست. حتی آن موقع غرب ذوب آهن به ایران نمی‌داد، از روس‌ها گرفت و سعی کرد در ساخت کارخانه‌ها از آنها کمک بگیرد و نوعی تعادل از دید خودش به وجود آورد. 

بهکیش افزود: این تعادل را در هر کشور دیگری می‌توان دید. اگر تبادل یکطرفه باشد وابستگی می‌آورد. چین هم در تاریخ نشان داده بسیار قدرتمند عمل می‌کند. نمی‌گویم استثماری، می گویم قدرتمند عمل می‌کند چون پول و تکنولوژی و سرمایه می‌آورد ولی در مقابل ما چه می‌دهیم؟ چون ما موقعیت حساسی در منطقه داریم موقعیتمان خریدار دارد. این موقعیت را طوری بفروشیم که آن شعاری را که از ابتدای انقلاب داده شده است به وجود نیاورد. هنوز سردر وزارت خارجه نوشته «نه شرقی نه غربی» ولی باید دیپلماسی هم شرقی باشد هم غربی؛ نه یکطرفه. این یکطرفه بودن شک ایجاد می‌کند. ممکن است در پشت پرده هم بخواهند قرارداد خوبی امضا کنند، به خصوص در شرایط فعلی که کسی با ما معامله نمی‌کند قطعاً خوب است اما چینی‌ها نمی‌توانند اجرا کنند چون تحریم جلوی آن را می‌گیرد و غربی‌ها تحریم را شدیدتر می‌کنند. 

او در پایان خاطرنشان کرد: فراموش نکنیم اقتصاد چین به شدت با اقتصاد آمریکا درهم‌تنیده است و بسیاری از سرمایه گذاری‌های خارجی در چین آمریکایی است. ۲۰ درصد بازار مصرف آمریکا در دست چین و بخش عمده‌ای از اوراق قرضه آمریکا دست چینی‌هاست. اقتصاد دو طرف با هم مخلوط هستند که امکان ندارد به راحتی بتوانند از هم جدا شوند و در نهایت با هم تعامل می‌کنند اما ما را تبدیل به محیط تنازع می‌کنند. اینکه می گویند غربی‌ها برای سرمایه گذاری نمی‌آیند هم دلایلی دارد که باید بررسی شود. شاید چیزهایی هست که ما نمی‌خواهیم بدهیم اما این طور نیست که هیچ راهی نباشد. همان طور که در برجام توانستیم و تمرین کردیم. بنابراین می‌توان مذاکراتی شروع کرد و منافع ملی را حفظ کرد و آنها را هم راضی کرد.