بیرونیت، مرجان فضلی: به گزارش بیرونیت به نقل از فوربز، ناسا در پی آن است که فضانوردان را دوباره به ماه بفرستد و سپس برای ایجاد یک پایگاه پایدار و مستقل از کره‌ی زمین، در آن معدنکاری کند. یک دستور اجرایی که روز ۸ آوریل توسط رئیس جمهور دونالد ترامپ امضا شده، روشن می کند که ایالات متحده هرگونه معاهده بین المللی که سعی در محدود کردن این تصمیم دارد را نادیده خواهد گرفت.
در سال ۲۰۲۴، در مأموریت آرتمیس۳ (Artemis 3) فضاپیما در قطب جنوب ماه فرود خواهد آمد. ۵۵ سال پس از آپولو ۱۷، یک فضانورد زن و یک فضانورد مرد نخستین افرادی خواهند بود که در قرن بیست و یکم روی ماه قدم خواهند زد.

اگرچه قرار است ماموریت آرتمیس ۳ فقط یک بازدید مختصر از سطح ماه باشد، اما در واقع ناسا برنامه های بزرگتری برای ماموریت های آینده آرتمیس در اواخر دهه ۲۰۲۰ در نظر گرفته است، یعنی یک حضور پایدار در ماه.

آیا واقعاً می توانیم روی ماه زندگی و کار کنیم؟

سوالات اصلی تا زمانی که این ماموریت انجام شود، بی پاسخ باقی خواهند ماند. واقعاً روی ماه چه شکلی است؟ دقیقا چه منابعی در مکانهای خاص قرار دارد؟ محیط زیست ماه - تابش و فعالیت خورشیدی- چه تأثیری روی انسانهایی خواهد گذاشت که سعی در زندگی و کار در آنجا دارند؟ ناسا تلاش خواهد کرد تا با استفاده از یک راور ماه (یک وسیله نقلیه مخصوص اکتشافات فضایی) کوچک که به ماه فرستاده می شود، به این سوالات پاسخ دهد.

مشکلی که وجود دارد این است که بارهای علمی موجود بسیار بزرگ و بیش از حد سنگین هستند و این راورهای کوچک به قدرت بیشتری احتیاج دارند.

بارهای علمی به اندازه صابون

ناسا به طرح‌های جدید و کوچک شده بار نیاز دارد که می‌توانند طی ۱ تا ۴ سال آینده به ماه ارسال شوند.
صباح بوکس، تکنسین ناسا در مورد راوری که ناسا قصد ارسال آن را به ماه دارد، می‌گوید"اندازه یک رومبا (رباتی که برای تمیز کردن به کار می‌رود) را تصور کنید که در سطح ماه می‌خزد. بارهای علمی باید به اندازه یک صابون باشند تا در داخل راور جا بگیرند. با ابعادی در حدود۱۰۰*۱۰۰*۵۰ میلی‌متر.
مسابقه‌ای توسط ناسا در چند روز پیش منتشر شده است که آنها جوایزی به مبلغ ۱۶۰ هزار دلار برای هر کسی در جهان که بتواند طرح بارهای مینیاتوری را ارائه دهد، در نظر گرفته‌اند. هر کسی بالای ۱۸ سال می تواند در این مسابقه شرکت کند.

پایگاهی در ماه مستقل از کره‌ی زمین

این راورهای کوچک جدید طی چند سال آینده برای جمع آوری اطلاعات و انجام تحقیقات علمی در سطح ماه، به کار خواهند رفت. برای رسیدن به اندازه، وزن و محدودیت های قدرت این راورهای کوچک مورد نظر، بارهای جدید علمی باید برای فرصت های مختلف پرتاب، به موقع طراحی، ساخته و آزمایش شوند.
با این حال، ناسا می خواهد از این بارهای کوچک بیشتر از استقرار سنسورها و جمع آوری اطلاعات در مورد محیط ماه استفاده کند. از آنجا که اکتشاف فضا توسط انسان به سمت حضور دائمی در سطح ماه پیش می‌رود. استفاده از منابع درجا اهمیت فزاینده ای پیدا می کند زیرا ماموریت های تأمین انرژی بسیار گران هستند.
باید روش های عملی و مقرون به صرفه ای برای شناسایی و استفاده از منابع ماه ایجاد شود تا فضانوردان بتوانند از زمین مستقل‌تر شوند.
فضانوردان آینده باید بتوانند منابع ماه را پیدا کنند و جمع کنند و سپس آنها را به ملزومات زندگی تبدیل کنند:
• هوای قابل تنفس
• آب برای آشامیدن و تولید مواد غذایی
• مصالح ساختمانی برای پناهگاه
• نیروی محرکه موشک
بوکس می‌گوید: "وقتی بتوان محصولات مفید را از منابع درجا تولید کرد، قابلیت های ماموریت ما به سرعت افزایش می یابند."
در بارهای علمی چه خواهد بود؟ این بارها که به شناسایی و توصیف منابع ماه کمک می کنند، حاوی رگولیت (لایه‌ای سطحی از مواد سست) هستند.
موادی سست و قطعه قطعه شده، این آوارها از دهانه‌های برخوردی ماه (دهانه‌ای که در اثر برخورد شهاب سنگ ایجاد می‌شود) بیرون افتاده‌اند.
عیارهای قابل معدنکاری منابع موجود در رگولیت نیاز به نقشه برداری دارد تا ناسا بتواند بهترین مکان ها را برای فرستادن فضانوردان انتخاب کند.
این راورها به دنبال ترکیبات فرار مانند آب، دی اکسید کربن و متان نیز خواهند بود. این ترکیبات برای حمایت از زندگی ضروری هستند و می توان از آنها برای تولید پیشرانه هم استفاده کرد.
همچنین رگولیت حاوی مواد معدنی با عیارهای بالای اکسیژن، کربن، تیتانیوم و آهن بسیار حائز اهمیت هستند و گوگرد نیز از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا می تواند به عنوان ماده اتصال دهنده برای ساخت و ساز در ماه مورد استفاده قرار بگیرد.
بنابراین ناسا به دنبال بارهایی است که بتوانند رگولیت را بررسی کنند. بررسی‌های مربوط به چگالی، عمق، انسجام، اندازه دانه ها و چگونگی تغییر آنها در قطب ها و همچنین انجام آزمایش هایی در استفاده از منابع رگولیت برای درست کردن چیزهای مورد نیاز، در راس کار قرار دارند.
اگرچه بسیاری از فناوری های پی‌جویی برای این مواد معدنی و عناصر با موفقیت در کره زمین مورد استفاده قرار می گیرند، برای اینکه در ماه مورد استفاده قرار بگیرند، باید آنها کوچک شوند و دوباره بسته بندی شوند.
انتظار می رود چنین پیشرفت هایی در دانش ما از سطح ماه تأثیرات ضربه زننده‌ای بر زمین داشته باشد.
این تکنیسین ناسا گفته است: "توانایی پی‌جویی، نقشه برداری و تعیین مشخصات این منابع درجا، نه تنها پیشرفت ناسا را به سمت حضور پایدار در ماه افزایش می دهد، بلکه می تواند انقلابی در معدن، سیستم های پالایش، صنعت داروسازی و سایر صنایع تجاری ایجاد کند. به همان اندازه که از ماموریت آپولو شاهد مزایای چشمگیر فناوری و پیشرفت‌های زیادی بوده‌ایم."