بهرام سبحانی، مدیرعامل شرکت فولاد مبارکه که در اوجِ موفقیت و به خاطر زیر بار نرفتن خواسته‌ی مقام‌های سیاسی، کنار گذاشته شد، چرا غریبانه از این شرکت رفت؟

چرا کسی به محمود نوریان که حدود ۱۶ سال چادرملو را به یکی از مهم‌ترین شرکت‌های بورسی تبدیل کرد و در کویر، بهشتی معدنی ساخت، یک خسته نباشید نگفت؟

آیا مدیران فعلی فکر نمی‌کنند که این آسیاب به نوبت است و فرهنگ قدرنشناسی روزی به سراغ آنان هم خواهد آمد به‌طوریکه حتی فرصت جمع کردن وسائل شخصی خود را نخواهند داشت؟

بهتر نیست مدیرانِ موفق را با عزت و احترام تودیع کنیم، قدرشان را بدانیم، برایشان دست بزنیم و هورا بکشیم تا این فرهنگ، دومینووار برای همه مدیران موثر کشور تَکرار شود؟