هرمز ناصرنیا در گفت و گو با "بیرونیت" با تاکید بر اینکه نکات ایمنی از سوی کارگران معادن برای کاهش حوادث و تلفات پیش روی باید رعایت شود، اظهار کرد: معادن زغالسنگ بیش از سایر معادن حساسیت‌برانگیز و خطرناک است. اما بیشتر حوادثی که در معادن زغالسنگ اتفاق می‌افتد، ناشی از قصور کارگر و بی‌توجهی آنهاست. آمارهایی که امسال منتشر شده هم این مساله را تایید می‌کند.
او افزود: البته باید به طور مداوم هم برای تبدیل تجهیزات ایمنی معادن و هم برای نظارت و بازرسی اقدامات جدی انجام شود. ضمن اینکه نیاز است به کارگران بخش معدن آموزش‌هایی ارائه شود که متاسفانه در این بخش کاستی‌هایی وجود دارد. در واقع به طور دقیق و درست به کارگران آموزش داده نمی‌شود.
ناصرنیا ادامه داد: به عنوان مثال شما هر وقت وارد هواپیما می‌شوید، مسائل ایمنی هواپیما را به شما متذکر می‌شوند اما در معادن به این تذکرات توجه نمی‌شود. نه در هنگام استخدام به درستی به کارگران آموزش می‌دهند و نه در طول کار. البته در بعضی از بخش‌ها آموزش‌های پراکنده‌ای صورت می‌گیرد اما اینها فراگیر نیست، در تلاشیم تا این آموزش‌ها را فراگیر کنیم.
او یادآور شد: براساس آئین‌نامه ایمنی، آموزش کارگران به عهده صاحب معدن است. البته نهادهایی هستند که انجام این آموزش‌ها را به عهده می‌گیرند، مانند نظام مهندسی و سازمان ثبت. اما آنطور که باید و شاید فراگیر نیست و خود صاحبان معدن هم چندان به این مسئله توجهی ندارند. البته از آنها هم خواسته نمی‌شود، در واقع آنها وادار نمی‌شوند که این برنامه‌های آموزشی را اجرا کنند.
رئیس پیشین سازمان نظام مهندسی معدن ایران در ادامه گفت: البته ما در زمینه تجهیزات ایمنی هم ضعف‌هایی داریم، اما نباید فکر کنیم که لزوما دولت موظف است که این مسائل را رفع و رجوع کند. اینها جزو ابزار کار است و صاحب معدن باید این موارد را لحاظ کند. متاسفانه عیب بزرگی که در کشور ما وجود دارد این است که معادن زغالسنگ ما بسیار کوچک هستند و ظرفیتهای پایینی دارند.
او افزود: ما بارها گفته‌ایم که به معادن خیلی کوچک پروانه داده نشود، اما همچنان این مشکل وجود دارد. در عین حال معادن کوچک توان مالی زیادی هم ندارند و نمی‌توانند تجهیزات ایمنی فراهم کرده و به کارگرانشان آموزش دهند. این ایراد بزرگی است. تعداد معادن کوچک ما بسیار بیشتر از چیزی است که فکرش را می‌کنیم و متاسفانه مجموع تولید این معادن کوچک پنج درصد کل تولید کشور است.
ناصرنیا ادامه داد: فکر می‌کنم راه چاره این است که آنها تعطیل شوند. نمی‌دانم چه اصراری وجود دارد که به این معادن کوچک پروانه داده شود. ما پیشنهاد کرده بودیم که به معادنی که کمتر از 20 هزار تن در سال تولید دارند، پروانه داده نشود اما متاسفانه به این توصیه عمل نمی‌شود. حتی برنامه‌ای داشتیم که معادن نزدیک به هم را تجمیع کنیم، اما طبق قانون معادن نشد. متاسفانه زنجیره‌ای از عیوب در این زمنیه وجود دارد.
او در پایان خاطرنشان کرد: با تمام این اوصاف، چند ماه پیش، معاون وزیر صنعت، معدن وتجارت هم خبر داده بود که سه شرکت روس که سابقه زیادی در بحث ایمنی معادن زغالسنگ دارند، قرار است ضمن بازدید از معادن زغالسنگ ایران، راه حل‌های لازم برای ایمنی این بخش را ارایه دهند. باید دید با وجود دغدغه‌های بسیاری که در این زمینه وجود دارد، طی روزها و ماه‌های آینده ایمنی معادن زغالسنگ ایران تا چه میزان بیشتر خواهد شد.
